อีกทั้งเมื่อเกิดแบบอย่างขึ้นแล้ว ราษฎรคนอื่น ๆ ล้วนแต่จะต้องมาบอกว่าต้องการจะเข้าเยี่ยมคนที่บ้าน
เมื่อถึงเวลานั้นสถานการณ์ก็ยากที่จะควบคุมได้แล้ว
“ไม่ ไม่อาจเข้าไปได้”
แม่ทัพหลี่เอ่ยออกมาอย่างอดไม่ได้ “ท่านหมอเซี่ย จริง ๆ แล้วเพียงแค่เข้าไปดูเพียงชั่วแวบเท่านั้น มีอะไรให้ต้องกังวลอย่างนั้นหรือ”
โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่เองก็เข้ามาเอ่ย “ใช่แล้ว ไม่เป็นอะไร เพียงแค่เหลือบมองจากที่ไกล ๆ”
“ไม่ได้ แบบอย่างเช่นนี้ไม่อาจเปล่อยให้เกิดขึ้นได้” จื่ออันเอ่ยปฏิเสธไปในทันที ไม่หวั่นไหวเพียงเพราะว่าโหรวเหย๋าเสี้ยนจู่เข้ามาเอ่ยขอร้อง
แม่ทัพหลี่กรุ่นโกรธขึ้นมา “ทำไมเจ้าถึงได้ใจร้ายเช่นนี้? ในฐานะที่เป็นมารดาคิดถึงบุตรชายตนเองขึ้นมา อีกทั้งนางยังรู้ว่าบุตรชายของตนใกล้จะตายแล้ว เพียงแค่ก่อนจะตายพบหน้ากันสักคราวก็ไม่ได้อย่างนั้นหรือ? เจ้าจะวางท่าอะไรกัน? ที่นี่เองก็ไม่ใช่ที่เจ้าจะตัดสินใจได้”
เมื่อเอ่ยจบแล้ว ก็ดึงหลูซื่อขึ้นมาเอ่ย “ข้าจะส่งเจ้าเข้าไป ไม่ต้องสนในนาง”
จื่ออันยังคงต้องการที่จะหยุดนางอีก ทว่าโหรวเหย๋ากลับทำใบหน้าเย็นชา “เจ้ามาที่นี่ ไม่ได้มีส่วนร่วมใด ยังไม่อนุญาตทุกคนทำอย่างนี้ทำอย่างนั้นอีก ช่างทำให้ผู้คนน่ารำคาญจริง เจ้าออกไปจัดยาเถอะ มีเรื่องอะไรข้ารับผิดชอบเอง”
จื่ออันเมื่อเห็นว่าแม่ทัพหลี่นำหลูซื่อเข้าไปด้านในแล้ว หากว่านางยังรั้งอยู่ต่อไปอีกก็คงดูจะไม่มีเหตุผล จำต้องเอ่ยออกมา “ช่างเถอะ อย่าได้เอาเป็นตัวอย่างอีก”
โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่เมื่อได้ยินนางยอมอ่อนข้อ จึงได้เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ ไม่จำต้องเคร่งเครียดขนาดนั้น ไม่มีอะไรแล้ว วางใจได้”
จื่ออันเองก็ยิ้มออกมา “ข้ารู้ว่าข้าเป็นเหมือนกับเทพหน้าดำเคร่งเครียด ทุกคนล้วนแต่ไม่ชอบข้า ชื่นชอบเพียงแต่เจ้าโหรวเหย๋าเสี้ยนจู่ผู้อ่อนโยน ข้าออกไปได้แล้วหรือไม่?”
หลังจากที่ใช้เวลาร่วมกับโหรวเหย๋าเสี้ยนจู่อยู่สองสามวัน พบว่านางเองก็เป็นคนติดดินเช่นกัน ที่สำคัญก็คือนางไม่ใช่ศัตรูหัวใจของตน เพราะฉะนั้นจื่ออันเองก็ไม่มีความคิดเห็นอื่นใดกับนางอีก แน่นอนว่า ยังไม่อาจเอ่ยว่าชมชอบได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...