ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 525

โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่

โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่ยกมือปิดปากเอาไว้ มองไปยังหลูซื่อ และทหารสามนายที่ถูกกัดเข้า อยู่ดี ๆ ก็มีคนถูกกัดเพิ่มขึ้นมาสี่คน อีกทั้งยังเกิดขึ้นต่อหน้าของพวกเขา พวกเขาเองก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงแค่เบิกตากว้างมองทุกอย่างนี้ ช่างยากที่จะยอมรับได้

หลูซื่อตกใจเสียเกือบจะเป็นลมไป เอาแต่ร้องไห้ ร้องไห้อยู่ตลอด นางถูกกัดเข้าที่ลำคอ และตอนนี้ก็มีเลือดไหลออกมา นางยังคงไม่ใส่ใจ ยังคิดที่จะคลานเข้าไปสัมผัสกับหลี่เอ้อร์

จื่ออันลุกยืนขึ้นเอ่ยออกมากับโหรวเหย๋า “อย่ามัวแต่อึ้งตะลึงกัน ไปเตรียมยาฆ่าเชื้อมาทำความสะอาดบาดแผล”

โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่มองจื่ออันด้วยความตะลึง ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างหดหู่ใจว่า “มีประโยชน์อย่างนั้นหรือ? พวกเราล้วนแต่รู้ดีว่าไม่มีประโยชน์ใด”

คำพูดประโยคนี้ของโหรวเหย๋าเสี้ยนจู่ทำให้ทหารทั้งสามนายที่ถูกกัดล้มลงไปกับพื้น มองไปยังบาดแผลของตนเอง ด้วยท่าทีเศร้าสร้อย

จื่ออันเหลือบมองออก เอ่ยเสียงดังออกมา “โหรวเหย๋า นำคนของเจ้าไปเตรียมยาฆ่าเชื้อเดี๋ยวนี้ ทุกคนล้วนแต่สามารถมีชีวิตอยู่ได้”

ทันใดนั้นท่านหมออาสาสมัครเยาว์วัยคนหนึ่งก็ทรุดลงกับพื้น กุมศีรษะร้องไห้ออกมา “ไม่ ไม่มีประโยชน์ พวกเรามาที่นี่กันหลายวันแล้ว ในทุกวันจำต้องคอยมองดูคนล้มตายไป อึดอัดเกินไปแล้ว”

นี่เป็นความโกรธที่ตนเองไม่มีพลังความสามารถ ขณะเดียวกันก็สงสารผู้ที่สูญเสียชีวิตไป ท่านหมอเหล่านี้ต่างก็ยินยอมที่จะเข้ามายังพื้นที่ภัยพิบัติ กระทั่งยังละทิ้งต่อความเป็นความตายของตนเองลง เห็นได้ว่าเป็นผู้ที่มีความเห็นอกเห็นใจต่อผู้อื่น

แต่ว่าพวกเขาอ่อนแอจนเกินไป

เมื่อหมออาสาผู้นี้ร้องไห้ออกมาเช่นนี้ ท่านหมอคนอื่นก็ก้มศีรษะแล้วนั่งลงอย่างเศร้าสลด

โหรวเหย๋าเองก็ร้องไห้ออกมา “จื่ออัน ขอโทษด้วย ข้าไม่ควรให้นางเข้ามา ตอนต้นนางเพียงแต่เอ่ยว่าของแค่มองดูชั่วแวบเดียว ทว่าเมื่อพบหน้ากันแล้ว นางก็ร้องไห้ออกมาขอร้องพวกเราให้นางได้เข้าไปสัมผัสเขาสักครู่ หลี่เอ้อร์ที่ไม่ได้สติอยู่ตลอดเวลา เมื่อมารดาเขาส่งเสียงเรียกออกมา จู่ ๆ เขาก็คลุ่มคลั่ง ดิ้นรนจนหลุดออกจากเชือก แล้วพุ่งเข้าจู่โจมผู้คน...”

แม่ทัพหลี่เองก็มีท่าทีเศร้าสร้อยและเสียใจ เขาไม่ได้เอ่ยอันใดออกมา เพียงแต่ยืนนิ่งเฉยราวกับรูปปั้น

จื่ออันเมื่อเห็นว่าทุกคนล้วนแต่ยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน ก็อดที่จะเอ่ยออกมาด้วยความโกรธเคืองไม่ได้ “ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาถกเถียงกันว่าผู้ใดผิดผู้ใดถูก หากแม้แต่พวกเจ้าเองก็ถอดใจกันแล้ว พวกเขาจะยังมีความหวังใดอีก? โหรวเหย๋า เจ้ารีบนำคนของเจ้าไปเตรียมยาฆ่าเชื้อ พยายามทำความสะอาดบาดแผลให้มากที่สุด”