ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 526

“พวกเจ้าจะเชื่อใจข้าสักครั้งไม่ได้หรืออย่างไรกัน?” จื่ออันโมโหเข้าให้แล้ว นางเองก็พอจะรู้หนักเบาเช่นกัน

“เชื่อเจ้า? เจ้าได้รับคำสั่งทหารให้เข้ามา หากว่ารักษาไม่ได้ เจ้าจะต้องตาย เพราะฉะนั้นเจ้าเลยต้องการจะวางยาพิษพวกเขาให้ตาย เพื่อที่จะลดโทษของเจ้าให้เบาลง ใช่หรือไม่?” โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่เอ่ยถามออกมา

จื่ออันมีท่าทีเย็นชา “โหรวเหย๋า ข้าอยู่กับเจ้ามาแล้วกี่วัน เจ้าเคยเห็นข้าไม่พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อรักษาคนเมื่อใดกัน? ข้าวางยาพิษพวกเขาให้ตาย แล้วจะสามารถลดโทษของข้าได้อย่างนั้นหรือ? ไม่ว่าท้ายที่สุดแล้วจะมีคนล้มตายไปเท่าไหร่ ขอเพียงแค่ข้าไม่อาจรักษาโรคนี้ได้ ข้าก็ไม่อาจที่จะรักษาหัวเอาไว้ได้ แล้วข้าจำเป็นต้องทำเช่นนี้อย่างนั้นหรือ?”

แม่ทัพหลี่นึกถึงบุญคุณที่เมื่อครู่นี้นางได้ช่วยชีวิตเอาไว้ หากว่าไม่ใช่นางที่ดึงหลี่เอ้อร์ออกไป เขาคงจะถูกกัดไปนานแล้ว

“เสี้ยนจู่ ครั้งนี้ข้าเชื่อนาง” แม่ทัพหลี่เอ่ยออกมา

โหรวเหย๋ามองไปยังแม่ทัพหลี่ด้วยความไม่เชื่อ “เจ้าเชื่อนาง? นางต้องการจะใช้สารหนูเชียวนะ พวกเราจะมองดูนางวางยาพิษคนเหล่านั้นตายไปหรือ”

“ข้าไม่วางยาพิษ แล้วพวกเขาจะไม่ตายไปอย่างนั้นหรือ?” จื่ออันหันหลังก่อนจะจากไป หากว่ามีเพียงแค่โหรวเหย๋าที่ขัดขวาง นางไม่สนใจ ขอเพียงแค่แม่ทัพหลี่สนับสนุนก็เพียงพอแล้ว เพราะว่าที่แห่งนี้ เขาเป็นคนดูแลรับผิดชอบ หากว่าเขาเห็นด้วยแล้ว ก็จะไม่มีทางที่จะออกคำสั่งให้คนมาขัดขวาง

นางกลับไปยังโถงบรรพบุรุษ ปรับยาต่อไปตามขนาดร่างกายของทั้งสี่คน จากนั้นก็ป้อนเข้าไปด้วยตนเอง

หลังจากที่ทำความสะอาดบาดแผลแล้ว นางใช้มีดเล่มบางขูดลงไปเบา ๆ บนบาดแผล แล้วบีบเอาเลือดออกมา ก่อนหน้านั้นท่านหมอเองก็ทำเช่นนี้มาแล้ว ทว่าจื่ออันทำซ้ำเข้าอีกครั้งหนึ่ง พยายามอย่างที่สุด ที่จะนำเอาเลือดที่อาจจะติดเชื้อเข้าไปบีบออกมาจากร่างกายให้หมด

จื่นอันที่ยืนกรานจะทำตามความตั้งใจของตน นั่นทำให้โหรวเหย๋าผิดหวังเป็นอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ในเมื่อแม่ทัพหลี่เองก็เห็นด้วย นางเองก็ไม่มีวิธีอื่นใดอีก

หลังจากที่จื่ออันทำทุกอย่างจนสำเร็จแล้วนั้น นางจึงเอ่ยออกไปกับจื่ออันอย่างเย็นชาว่า “เจ้าช่างเป็นผู้ที่มีใจอำมหิต ไม่ควรที่จะเข้ามาที่นี่ วันพรุ่งข้าจะไปหาญาติผู้พี่ ให้เขาไล่เจ้าออกไปเสีย”

จื่ออันที่รู้สึกเหนื่อยเป็นอย่างมาก และก็ไม่คิดที่จะต่อปากต่อคำกับนางอีก จึงหมุนกายแล้วก็เดินจากไป

โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่โกรธเสียจนต้องกลับไปยังโถงบรรพบุรุษ นางเคยเรียนวิชาแพทย์มาก่อน และรู้ว่าการใช้สารหนูในตอนนี้นั้นมีน้อยมาก อีกทั้งโดยทั่วไปแล้วก็มักจะไม่มีการพกติดกาย เซี่ยจื่ออันที่พกยาพิษติดตัวเช่นนี้ จุดประสงค์ของนางนั้นเพื่ออะไรกัน?