ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 537

มู่หรงจ้วงจ้วงมองไปยังเซียวเซียว แล้วขมวดคิ้วขึ้นมา เป็นหวงไท่โฮ่วที่ให้เขาเข้ามาตรวจสอบในพื้นที่ภัยพิบัติอย่างนั้นหรือ?

เซียวเซียวคนผู้นี้นางรู้จักดี เขาเป็นทหารที่เชื่อฟังในคำสั่งอย่างเคร่งครัด และเมื่อถูกกำหนดให้เป็นหน้าที่เขาแล้ว เขาจะต้องปฎิบัติจนถึงที่สุด

และแน่นอนว่า เซียวเซียวเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม “ทั้งหมดนี้ ตัวข้าจะรายงานหวงไท่โฮ่วไปตามความเป็นจริง”

ราชครูเหลียงพยักหน้าออกมา “มีท่านอ๋องเป็นพยาน มิใช่ข้าที่จะหาเรื่อง” เซียวเซียวไม่ได้ส่งเสียงใด ท่าทีดูเคร่งขรึมขึ้น

อ๋องหลี่มองไปยังใบหน้าของราชครูเหลียงที่เผยความในใจออกมา ในใจจึงไม่พึงพอใจนัก ดูเหมือนว่าวันนี้คงจะถูกผู้อื่นหลอกใช้เข้าอีกครั้งแล้ว แล้วก็อีกครั้ง!

…ข้าช่างเป็นนายท่านสามที่บาดเจ็บจากการถูกหลอกใช้มาแล้วเป็นหมื่นๆ ครั้ง…

เกาะวิปลาส

และตามที่มู่หรงเจี๋ยคาดการณ์เอาไว้ จื่ออันและเซียวท่าไปยังเกาะวิปลาส

เกาะวิปลาสที่อยู่ด้านนอกเกาะจี้ชุน ไปยังจี้ชุนนั้นใช้เวลาประมาณหนึ่งวัน จากนั้นก็ข้ามทะเลไป อย่างน้อยก็ใช้เวลาไปหนึ่งวันครึ่ง

จื่ออันขอให้เซียวท่าเดินทางไปด้วยกัน เดิมนั้นเซียวท่าไม่เห็นด้วย ทว่าจื่ออันให้เขาดูของสิ่งหนึ่ง แล้วเอ่ยบางอย่างออกมา เขาจึงได้ติดตามไปด้วยกัน

จื่ออันให้เขามองดูรอยฟันบนข้อมือ นางเอ่ยออกมาว่า “หวางหยูกัดเข้าให้”

เกาะวิปลาสที่มีคนคอยคุ้มครองอยู่ โดยทั่วไปแล้วทหารที่ทำความผิดจะถูกนำมายังเกาะวิปลาส เพื่อคอยคุ้มกัน พวกเขาไม่อาจกลับไปได้ ทำได้เพียงแค่คอยคุ้มกันกลุ่มคนวิปลาสเหล่านี้อย่างไม่รู้วันรู้เดือน นานเข้า พวกเขาเองก็จะกลายเป็นคนรุนแรง

พวกเขาไม่ได้ขึ้นจากฝั่งทางด้านหน้า แต่อ้อมไปยังด้านหลังภูเขา

“ข้าคิดว่าเจ้าคงบ้าไปแล้ว ถึงกลับกล้าปล่อยให้หวางหยูกัดเข้า หากว่าอาการเจ้ากำเริบ ข้าจะไม่สนใจเจ้าแน่ จะต้องฆ่าเจ้าก่อนเป็นอันดับแรก” ประโยคนี้ เซียวท่าเอ่ยออกมาตลอดทาง