ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 547

ด้านนอกนั้นเป็นคนของซีเหมินเสี่ยวเยว่ที่คอยคุ้มกันอยู่ ส่วนคนของมหาเสนาบดีเซี่ยนั้นอยู่ด้านนอกของเรือน หลังจากที่ประตูใหญ่ปิดลงแล้ว เสียงด้านในก็ไม่อาจที่จะลอยออกมาได้

ทั้งสองคนที่มักจะติดตามมหาเสนาบดีเซี่ยมายังที่แห่งนี้ โดยทั่วไปแล้วมักจะเป็นเวลานึ่งชั่วยามถึงจะออกไป เพราะฉะนั้นทั้งสองคนจึงหาที่ด้านนอกนั่งลง วางแผนที่จะฆ่าเวลาครึ่งชั่วยามก่อนที่จะกลับไป

เสียงร้องอนาถดังขึ้นลอยทะลุอากาศออกมา

ทว่าเสียงร้องอนาถนี้ ดูน่าเศร้าจนเกินไป ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าที่นี้กำลังมีการฆ่าหมูกันขึ้น

ซีเหมินเสี่ยวเยว่เปิดประตูออกมา ในมือถือกริชที่เปื้อนเลือดเอาไว้ ใบหน้าดูเย็นชา “เข้ามาเร็ว นายท่านไม่ทันระวังล้มลง โดนกริชแทงเข้าพอดี รีบเรียกท่านหมอเข้า”

สาวใช้หันกลับไปมอง พบมหาเสนาบดีล้มกลิ้งอยู่บนพื้น สองมือปิดปากเอาไว้ เลือดไหลนองออกมาอยู่บนพื้น นางย่อกายลง “บ่าวจะรีบไปเดี๋ยวนี้”

ซีเหมินเสี่ยวเยว่เดินกลับไป ใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดลงบนกริช ย่อกายลงบนพื้น มองไปยังมหาเสนาบดีเซี่ยที่กลิ้งไปมา และกรีดร้องดังขึ้นไม่หยุด “เจ็บมากหรือไม่?”

มหาเสนาบดีเซี่ยเอื้อมมือออกไปบีบคอของซีเหมินเสี่ยวเยว่ ความเจ็บปวดทำให้แรงของเขากลับมาบางส่วน ทว่ายังคงไม่อาจจะบีบนางได้ ดวงตาของเขาเกิดเปลวเพลิงลุกโชนขึ้น เอ่ยออกมาทีละคำ “ซีเหมินเสี่ยวเยว่ ข้าขอสาบานว่า ขอให้ตระกูลซีเหมินของพวกเจ้าไร้ซึ่งทายาทสืบสกุล”

ซีเหมินเสี่ยวเยว่หัวเราะออกมา “ตระกูลซีเหมินมีหรือไม่มีลูกหลาน ข้าไม่รู้ แต่ข้ารู้ว่า ท่านเซี่ยหวายจุน ไม่มีลูกหลานอย่างแน่นอน เซี่ยจื่ออันเป็นบุตรสาวของท่านเพียงคนเดียว แต่ท่านไม่อาจรักษานางเอาไว้ได้ นางตายไปแล้ว เช่นนี้ท่านก็ไม่ใช่ว่าสายเลือดถูกตัดขาดไปแล้วหรือ”

“ผู้หญิงจิตใจชั่วร้าย เจ้าโหดเหี้ยมนัก!” มหาเสนาบดีเซี่ยกัดฟันเอ่ยออกมา

ซีเหมินเสี่ยวเยว่เอ่ยออกมาอย่างเย็นชา “ท่านไม่ควรมายั่วยุข้า ข้าไม่ใช่หยวนฉุ่ยยวี่ ที่จะสามารถปล่อยให้ท่านทำร้ายได้ตามใจชอบมาหลายสิบปี แล้วอดทนรับมันอย่างเงียบ ๆ ใครที่ทำร้ายข้า ข้าจะต้องสนองคืน ท่านเดินออกจากประตูนี้ไป ท่านสามารถบอกกับทุกคนได้ว่า เป็นข้าซีเหมินเสี่ยวเยว่ที่ตัดของท่านไป หากว่าท่านยังมีหน้าที่จะเอ่ยออกมา”

นางโยนกริชออกไป และไม่มองเขาอีก นางปิดประตูและออกไป

นางเดินเข้าไปยังห้องข้าง ๆ ที่อยู่ถัดไป ใบหน้าหมองคล้ำแล้วเอ่ยออกมา “ความแค้นของข้าได้รับการแก้แค้นแล้ว ขอบคุณท่านอ๋องที่ชี้แนะ”

ในห้องมีคนที่เผชิญหน้ากับผนัง บนผนังนั้นมีรูเล็ก ๆ อยู่ สามารถมองเห็นทุกอย่างที่อยู่ในห้องได้ เขาหันกายกลับมา เป็นมู่หรงเจี๋ยนั่นเอง