ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 551

แม่นมหยางร้องอุทานด้วยความตกใจ และมองไปทางหยวนฉุ่ยยวี่ด้วยความสับสน “เสี้ยนจู่จงใจให้เขาทำร้ายท่าน?”

"ข้าแค่เจ็บตัวเบี่ยงแบนความสนใจ ไม่ทำเช่นนี้ก็ไม่มีทางหันเหความมุ่งร้ายของที่คนที่มุ่งเป้าไปทางจื่ออันได้ จวนมหาเสนาบดียังปล่อยข่างลือเลวทรามเช่นนี้ หากผ่านครั้งนี้ไป ไม่ว่าคนจวนมหาเสนาบดีจะพูดอะไรออกมาอีก ตอนนี้พวกเขาคงจะไม่เชื่อแล้ว” หยวนฉุ่ยยวี่พูดด้วยใบหน้านิ่งสงบเหมือนกับว่าไม่เคยถูกทุบตีมาก่อน

แม่นมหยางมองพานตาน และนึกถึงคำพูดวันนั้น นางยังไม่ได้เชื่อเขาสักเท่าไหร่ “ทำไมเจ้าถึงยอมช่วยเสี้ยนจู่?”

พานตานเอ่ยว่า “มหาบัณฑิตหยวนมีบุญคุณกับข้า บุญคุณนี้ ตระกูลพานรู้ไม่ลืม”

เขาประสานมือและเอ่ยต่อ “เมื่อวานหลังจากมหาเสนาบดีเซี่ยไปแล้ว ยังมีคนเฝ้าที่เซี่ยจื่อหย่วน ดังนั้นข้าจึงบอกแม่นมไม่ได้ แม่นมโปรดวางใจเถอะ คำพูดเหล่านี้เป็นความจริง ฮองเฮายังคงสงสัยแม่นม ท่านรักษาตัวด้วย”

พูดจบพานตานก็จากไป

เขาช่วยครั้งนี้เพียงครั้งเดียว เป็นการตอบแทนบุญคุณมหาบัณฑิตหยวนที่มีต่อเขาและตระกูลพาน เขาเป็นคนของฮองเฮา เข้าออกจากวังยังไปจวนคือหน้าที่ของเขา แม่นมหยางนั่งลงมองหยวนฉุ่ยยวี่ที่รู้สึกไม่ยินดีเท่าไหร่นัก “เสี้ยนจู่ควรบอกบ่าวสักคำ เช่นนี้นั้นทำให้บ่าวเป็นห่วง”

หยวนฉุ่ยยวี่มองนางและเอ่ยเสียงเบา “ข้าขอโทษ ทำให้แม่นมเป็นห่วงแล้ว” หลังผ่านเรื่องทุกทรมานมา นางรู้สึกสะเทือนใจได้ง่ายจริง ๆ

แม่นมหยางเอ่ยอย่างเศร้าใจ “เสี้ยนจู่ไม่ต้องขอโทษ บ่าวแค่คิดว่าเสี้ยนจู่ไม่จำเป็นต้องทรมานตัวเองเช่นนี้”

หยวนฉุ่ยยวี่ถอนหายใจเบา ๆ “ข้ารู้จักเซี่ยหวายจุนและฮูหยินผู้เฒ่า หวงไท่โฮ่วให้เวลาเขาสองวันตามหาจื่ออันกลับมา เขาย่อมทำทุกอย่างเป็นแน่ ที่อยู่ของจื่ออันคาดเดาไม่ยากนัก เมื่อเขารู้ เขาต้องส่งนักฆ่าไปแน่ นอกจากนี้ข่าวลือของชาวบ้านในเมืองหลวง และท่านอ๋องต้องเกิดแรงกดดันขึ้น เพราะความคิดเห็นของราษฎรมีผลต่อราชสำนัก คนในเมืองหลวงเหมือนแมวได้กลิ่นปลาต้องตามข่าวฉาวไม่หยุด แม้ว่าจะยังกลัวโรคผีดิบอยู่ก็ตาม หากมันพอเบี่ยงเบนความสนใจได้บ้าง เพื่อลดข่าวฉาวที่ทำร้ายจื่ออัน ในขณะเดียวกัน มันยังช่วยให้ท่านอ๋องสามารถแยกตัวออกไปทำในสิ่งที่เขาต้องการจะทำได้”

และยิ่งไปกว่านั้น หากไม่เป็นเช่นนั้น จะไปบีบบังคับคนที่เต็มไปด้วยความแค้นเคืองได้อย่างไร? ทั้งอ๋องอัน ท่านเหวิน และเหล่าบัณทิตที่เคยยกย่องในตัวนาง

พวกเขาเขียนของพวกนี้ออกมานั้นล้วนแต่น่าเชื่อถือ น้อยนักที่จะมีคนสงสัย พานตานได้เล่าทุกรายละเอียดทั้งหมด รวมถึงบทสนทนาด้วย

นางเข้าใจดีว่าจะจัดการผู้มีอำนาจ ปลายพู่กันบางครั้งก็คมกว่าดาบ