ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 562

ไม่ต้องเอ่ยว่าเซี่ยจื่ออันคนเดียว แม้แต่จะเซี่ยจื่ออันหลายคน ก็ล้วนแต่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของงูเหล่านี้

คืนวานนี้ก็มีหญิงชรามาอีกหนึ่งคน นางบอกว่าเป็นหญิงชรา ทว่านางไม่อาจจะแน่ใจได้ เพราะว่าใบหน้านั้นถูกปกคลุมเอาไว้ด้วยผ้าคลุม ทำได้เพียงมองเห็นเสื้อผ้าล้าสมัยที่สวมใส่อยู่

ทว่าหญิงสาวผู้นี้ค่อนข้างจะเย่อหยิ่ง วางท่าใหญ่โต เมื่อมาแล้วก็เล่นอยู่กับงูเหลือม โดยที่ไม่ทำงานใด ตกปลาล้วนแต่เป็นหญิงอีกคนหนึ่งที่เป็นคนทำ

และก็ไม่เอ่ยอะไรกับนางออกมาก่อน ทำเพียงแค่ปรายตามองนางอย่างเฉยเมย จากนั้นก็ไม่สนใจอะไรอีก

วันหนึ่งหลังจากที่จื่ออันย่างปลาจนเสร็จแล้ว ได้นำไปให้กับป้าอาเฉอนั้น นางเหลือบมายังจื่ออันแล้วเอ่ยออกมา “นำไปให้ท่านผู้เฒ่า”

ท่านผู้เฒ่าที่นางเอ่ยถึงนั้น ก็คือหญิงที่มาในภายหลัง

จื่ออันทำได้เพียงแต่หยิบปลาแล้วเดินเข้าไป ท่านผู้เฒ่านั้นนอนเอนกายครึ่งตัวบนหาดทราย งูเหลือมตัวหนึ่งนอนอยู่ตรงส่วนศีรษะของนาง และนางใช้งูเหลือมตัวนั้นเป็นหมอนหนุน

นางหวาดกลัวงูเหลือมตัวอวบอ้วนนั่นจริง ๆ จึงทำเพียงแต่เอ่ยออกไปจากที่ไกล “ท่านผู้เฒ่า กินปลากันเถิด”

“อืม!” ท่านผู้เฒ่าเหลือบมองยังนางอย่างเรียบเฉย “เอามานี่”

จื่ออันจึงทำได้เพียงเดินเข้าไป โชคดีที่งูเหลือมตัวนั้นแสนขี้เกียจ หลังจากที่นางแน่ใจว่ามันจะไม่จู่โจม และไม่ได้สนใจนาง

“นางจึงนั่งย่อกายลงครึ่งหนึ่ง นำปลาย่างที่ห่อด้วยใบตองวางลงบนชายหาด “ท่านผู้เฒ่าค่อย ๆ กินนะเจ้าคะ”

ท่านผู้เฒ่ามองยังแหวนตรงนิ้วมือของนาง “แหวนของเจ้าดูไม่เลวเลย เอามาให้ข้าดู”

จื่ออันไม่ได้ถอดออกมา ทำเพียงแต่เอ่ยถามออกไป “ท่านผู้เฒ่า ข้าขอบคุณที่ท่านช่วยชีวิตข้าเอาไว้ยิ่งนัก รอจนเมื่อข้ากลับไปยังเมืองหลวงแล้ว จะต้องขอบพระคุณท่านเป็นอย่างดี แต่ทว่า ท่านได้โปรดช่วยส่งข้ากลับเมืองหลวงก่อนได้หรือไม่?”

กี่วันกันแล้ว พวกเขาจะต้องล้วนแต่เป็นกังวลไปกับนาง หรือบางทีอาจจะคิดว่านางตายไปแล้ว

ท่านผู้เฒ่าเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย “จะรีบร้อนไปทำไมกัน? อาการบาดเจ็บของเจ้ายังไม่หายดี พักผ่อนสักหลายวันก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

“บาดแผลของข้ามิเป็นอันใด และก็ไม่ได้เกิดการอักเสบแล้ว” จื่ออันรีบร้อนเอ่ยออกมา