ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 572

แต่ทว่าก็ลดปัญหาเอาไว้ได้มาก เพราะไม่รู้ว่าฝ่ายหญิงนั้นเป็นใคร ไม่จำเป็นต้องตระเตรียมพิธีการที่ใหญ่โตจนเกินไป และไม่จำต้องคำนึงถึงสินสอดทองหมั้น

แต่เวลาเพียงแค่สามวันสำหรับพิธีอภิเษกอันใหญ่โต ก็เพียงพอจะทำให้ผู้คนรู้สึกลำบากแล้ว

เพื่อที่จะประหยัดเวลาแล้ว กรมกิจการภายในให้หูฮวนสี่จากร้านติ้งเฟิง ให้นางเป็นคนจัดงานเลี้ยง ทั้งอาหาร วัตถุดิบ และพ่อครัวทั้งหมด ล้วนแต่อยู่ภายใต้การดูแลของร้านติ้งเฟิงที่เป็นผู้รวบรวมจัดการ เป็นเพราะว่าจวนอ๋องนั้นไม่เคยที่จะจัดงานเลี้ยงขนาดใหญ่มาก่อน บวกกับครั้งนี้เป็นพระราชเสาวนีย์ที่ไท่หวงไท่โฮ่วทรงประทานมาในราชการยามเช้า ขุนนางที่อยู่ในการว่าราชการยามเช้าวันนั้นล้วนแต่ต้องเข้าร่วม และนี่หมายความว่าจำนวนแขกจะต้องมีจำนวนมาก

สิ่งที่ทำให้กรมกิจการภายในปวดหัวมากที่สุดก็เห็นจะเป็นชุดอภิเษกสมรสของบ่าวสาว แล้วจะทำเช่นไรกันดี? มีเวลาเพียงแค่สามวันเท่านั้น ต่อให้จะเร่งช่างปักทำงานทั้งวันทั้งคืน ก็คงไม่อาจจะทำออกมาได้

เพราะว่าชุดอภิเษกของชินอ๋องนั้น การปักค่อนข้างจะซับซ้อน หากว่าความละเอียดค่อนข้างมาก ใช้เวลาถึงครึ่งปีก็มี และต่อให้จะไม่ได้มากพิธีนัก อย่างน้อยก็จะต้องใช้เวลาถึงหนึ่งเดือน

เพียงแค่สามวันนี้ จะไปเอาชุดอภิเษกของชินอ๋องออกมาจากที่ใดกัน?

ทางด้านของกรมกิจการภายในก็นับได้ว่าแทบจะระเบิดออกมาแล้ว มีเพียงทางเลือกสุดท้าย กรมกิจการภายในจึงทำได้เพียงไปหาหวงไท่โฮ่ว หวงไท่โฮ่วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงได้ตรัสออกมา “หากจะเร่งรีบก็คงจะไม่ทันการแล้ว เอาเช่นนี้ก็แล้วกัน ในตอนที่อ๋องหลี่อภิเษกนั้น ชุดอภิเษกเป็นข้าที่สั่งคนที่รีบตัดเย็บ ข้าจะลองไปถามยืมมาจากเขาก็แล้วกัน”

กรมกิจการภายในทำเพียงยิ้มขมขื่นออกมา “ขอยืมสิ่งของจากอ๋องหลี่ นี่ไม่ใช่ยากเสียยิ่งกว่าเร่งตัดเย็บหรอกหรือ?”

อ๋องหลี่ไม่ใช่คนที่ตระหนี่หรือว่าใจแคบแต่อย่างใด เขาเพียงแต่คิดว่า ของบางอย่างเป็นเพียงของเขาท่านั้น ไม่อาจที่จะให้ผู้อื่นหยิบยืมได้

หวงไท่โฮ่วยิ้มออกมา “แน่นอนว่าข้าย่อมมีทางเกลี้ยกล่อมเขาได้”

หลังจากที่หัวหน้ากรมกิจการภายในจากไปแล้ว หวงไท่โฮ่วก็รับสั่งให้ซุนกงกงดำเนินการ เบิกตัวอ๋องหลี่ให้เข้าวัง

และแน่นอนว่า เมื่ออ๋องหลี่ได้ยินหวงไท่โฮ่วทรงถามขอยืมชุดอภิเษกแล้ว ก็ชักสีหน้าอย่างไม่พอใจเอ่ยออกมา “นี่มันไม่อาจยืมกันได้ จะให้ผู้อื่นยืมได้อย่างไรกันพ่ะย่ะค่ะ? หากของสิ่งนี้ยังยืมกันแล้ว เช่นนั้นกางเกงชั้นในก็คงจะยืมกันได้”

“เจ้าสาม นี่ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะที่พึ่งสุดท้ายแล้วอย่างนั้นหรือ?” หวงไท่โฮ่วทรงตรัสเกลี้ยกล่อมออกมา

“ก็สามารถยืมจากผู้อื่นได้นี่ ทำไมถึงได้ต้องมาถามจากข้ากันด้วย?” อ๋องหลี่เอ่ยออกมา