ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 573

ถึงแม้ว่าอ๋องหลี่จะไม่มีเล่ห์เหลี่ยมใดในใจ ก็ยังมองออกว่าเบื้องหลังของคำพูดหวงไท่โฮ่วนั้นมีเจตนาร้ายอยู่

และแน่นอนว่าหลังจากที่เขามองด้านหลังม่านบังลมนั้นมีคนผู้หนึ่งออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด......ไม่ จ้องมองมายังเขาด้วยความกรุ่นโกรธ “ข้าดุร้าย? หยาบคาย? ไม่งดงามอย่างนั้นหรือ?”

แต่ละคำค่อย ๆ บีบบังคับถาม เสียงระเบิดดังขึ้นในหูของอ๋องหลี่

อ๋องหลี่เอ่ยออกมาอย่างช้า ๆ “ดุนั้นก็ดุอยู่เล็กน้อย แต่ก็ไม่ยินยอมให้ผู้อื่นรังแก นี่เป็นข้อได้เปรียบ ส่วนหยาบคายนั้น ก็ดูหยาบคายอยู่เล็กน้อย แต่ว่าอย่างไรแล้วก็ดีกว่าหญิงสาวที่เสแสร้งอ่อนโยนพวกนั้น ไม่งดงามนั้นเป็นเพราะการตีกรอบเอาไว้ และนี่เป็นเพราะมุมมองที่แตกต่างกันของแต่ละคน เจ้าดูสิ จมูกเป็นจมูก ตาเป็นตา เพียงแต่ผิวดูจะดำคล้ำไปเสียหน่อย ในมุมมองของข้าแล้ว นี่มันงดงามมากแล้ว”

องค์หญิงจากเป่ยอัน พระชายาอาหมานของอ๋องหลี่ ไม่ได้ถือว่างดงามหมดจด และเมื่อมองจากมุมมองความงามของต้าโจวแล้ว ก็ไม่ได้งดงามจริง ๆ เป็นเพราะว่าผิวของนางนั้นค่อนข้างจะดำคล้ำ แต่รูปหน้าและเครื่องหน้านั้นล้วนแต่น่ามอง หากว่าอยู่ในยุคปัจจุบันแล้ว ก็ถือได้ว่าเป็นสาวงามคนหนึ่ง

อาหมานยิ้มเย้ยหยันออกมา “เช่นนั้นแล้ว ชุดอภิเษกของท่านเก็บเอาไว้เพื่อที่จะอภิเษกกับพระชายาคนที่สองอย่างนั้นหรือ? รู้ตั้งแต่ต้นแล้วว่าท่านรังเกียจที่ข้าไม่อาจคลอดบุตรได้ ดี เก็บเอาไว้เถิด วันพรุ่งข้าจะกลับไปยังเป่ยอัน หลีกเลี่ยงให้ไม่ต้องอยู่ที่นี่เพื่อมองเห็นหน้าท่าน”

“ไม่มีทาง ข้าจะให้เจ้าไม่เห็นหน้าได้อย่างไร?” ว่ากันตามตรงแล้ว เป็นเขาที่เอาแต่มองหน้าของนางอยู่ตลอด?

หวงไท่โฮ่วตรัสปลอบโยนออกมา “พวกเจ้าไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว กลับไปเถิด ข้าจะไปหายืมชุดอภิเษกจากคนอื่นแทน”

อ๋องหลี่เอ่ยกล่าวโทษออกมา “จะไปหาคนอื่นอะไรกัน? ข้าไม่ใช่ว่ามีชุดสำเร็จอยู่อย่างนั้นหรือ? ชุดอภิเษกนี้ ตลอดทั้งชีวิตใช้เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น เก็บเอาไว้ก็สิ้นเปลืองเปล่า ๆ หวงไท่โฮ่วส่งคนให้ไปเอาจากจวนอ๋องก็พอแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

หวงไท่โฮ่วขมวดคิ้วออกมา “เจ้าสามอย่าฝืนใจเลย ข้าไปหายืนจากผู้อื่นเอาได้ หากว่าไม่ได้แล้วจริง ๆ ก็คงต้องให้อาเจี๋ยสวมชุดชินอ๋อง หรือชุดผู้สำเร็จราชการแทนที่ใช้ในยามว่าราชการยามเช้าแทนได้”

อ๋องหลี่เหลือบมองไปยังสายตาของอาหมานที่เต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ “ท่านเอ่ยอันใดออกมากัน? อภิเษกก็ต้องใส่ชุดอภิเษกอยู่แล้ว”

หวงไท่โฮ่วถึงได้ยิ้มออกมา “ดี ซุนกงกง ส่งคนตามท่านอ๋องกลับเอาชุดอภิเษก”

อาหมานย่อกายลง “เสด็จแม่ พวกเราทูลลาเพคะ”

นางจ้องมองไปยังอ๋องหลี่อย่างดุร้าย ก่อนจะเดินออกไปก่อน