ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 579

ทุกคนต่างก็รอคอยว่าไท่หวงไท่โฮ่วจะทรงตรัสอะไรออกมา ทว่ากลับเห็นชัดว่าไท่หวงไท่โฮ่วไม่มีอะไรที่จะให้ตรัสออกมา เพียงแต่เรียกมู่หรงเจี๋ยให้เข้าไปหา

“เจ้าเจ็ด วันนี้จะอภิเษกแล้ว ช่างเป็นเรื่องมงคลยิ่งนัก!” นางเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย

มู่หรงเจี๋ยยิ้มออกมา “ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ บรรพชน วันนี้ช่างเป็นวันมงคลจริง ๆ แต่ว่าไม่รู้ว่าเจ้าสาวที่บรรพชนเป็นผู้ประทานให้นั้น หายไปที่ใดเสียแล้ว?”

ไท่หวงไท่โฮ่วมองไปยังดวงตาหยิ่งยโสคู่นั้น นางจึงกวักมือเรียก แล้วกระซิบเสียงเบาข้างหูของเขาประโยคหนึ่ง

ท่าทีของมู่หรงเจี๋ยเปลี่ยนไปในทันที เริ่มจากสงสัย จากนั้นก็กลายเป็นตื่นตกใจ ภายหลังเปลี่ยนเป็นกรุ่นโกรธ “สมควรตาย!”

เขาส่งเสียงคำรามออกมา “เซียวเซียว เซียวท่า ซูชิง ไปกับข้า”

ทั้งสามคนพากันมองหน้ากันอย่างไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเห็นว่าเขาจากไปอย่างรีบร้อน ก็พากับรีบตามออกไป

ทุกคนพากันสงสัยขึ้นมา ป้าอาเฉอกลับเอ่ยออกมา “แขกทุกท่าน เชิญนั่งดื่มเหล้ากันก่อนเถิด ท่านอ๋องออกไปตามหาเจ้าสาวของเขา พิธีกราบไหว้ฟ้าดินจะช้าลงสักเล็กน้อย แต่จะไม่ส่งผลต่องานเลี้ยงอภิเษกในคืนนี้อย่างแน่นอน”

หวงไท่โฮ่วนั่งลง ก่อนจะทรงถามออกมาเสียงเบา “บรรพชน นี่มันเกิดอะไรขึ้นเพคะ?”

ไท่หวงไท่โฮ่วทรงตรัสออกมาช้า ๆ “ลูกไม้ตื่น ๆ”

หวงไท่โฮ่วลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยอะไรออกมาอีก เพียงนั่งอยู่ข้างกายนางอย่างเงียบ ๆ

มู่หรงเจี๋ยรีบพุ่งไปยังคอกม้า ก่อนจะดึงม้าออกมาแล้วควบออกไป เซียวเซียวและคนอื่นไล่ตามออกไปสอบถาม “เกิดอะไรขึ้น?”

มู่หรงเจี๋ยกัดฟันแล้วเอ่ยออกมา “เจ้าสาวก็คือเซี่ยจื่ออัน”

“อะไรนะ? แล้วเจ้าสาวเล่า?” เซียวท่าตกตะลึงเป็นอย่างมาก

“ข้าให้คนจับตัวไปแล้ว คิดที่จะสั่งสอนนางสักเล็กน้อย” สีหน้าของมู่หรงเจี๋ยเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำ เดิมนั้นเขาคิดที่จะประกาศสงครามกับไท่หวงไท่โฮ่ว ใครจะไปคิดกันว่าเจ้าสาวนั้นก็คือเซี่ยจื่ออัน?

คราวนี้แย่แล้ว