ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 580

แล้วยังจะปล่อยให้นางแต่งงานกับเจ้าโง่อีก

ในขณะที่สิ้นหวัง ก็มองเห็นม้าสีขาวกำลังควบออกมาจากป่า นางก็ร้องไห้ออกมาในทันที “มู่หรงเจี๋ย ในที่สุดท่านก็มาแล้ว!”

ไม่ต้องเอ่ยถึงว่าจื่ออันจะมีความคับข้องใจมากเพียงใด ถูกขังอยู่ในเกาะเล็ก ๆ นั่น ที่แม้แต่นกก็น้อยที่จะมาถ่ายใส่ ทุกวันล้วนแต่ต้องคอยเป็นทาสรับใช้อาเฉอ รับใช้หญิงผู้เฒ่า รับใช้งูเหลือม ตกปลา ย่างปลา และยังถูกสั่งสอนเป็นครั้งคราว ถูกบีบบังคับให้แต่งงานกับเจ้าโง่ อีกทั้งยังถูกโยนลงมาในหล่มโคลนเหม็นเน่านี่อีกด้วย

เพราะฉะนั้นเมื่อมองเห็นมู่หรงเจี๋ย ราวกับว่ามีความรู้สึกอยู่ในอีกโลกใบหนึ่ง จู่ ๆ ก็แสบจมูกขึ้นมา พยายามบีบน้ำตาลงมาอีกสองหยด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นร้องไห้โฮอย่างน้อยเนื้อต่ำใจออกมา

ชายชุดดำบนต้นไม้เมื่อเห็นว่าเขาปรากฏกายออกมา ก็ตกตะลึงออกมาเล็กน้อย ก่อนจะหายออกไป

มู่หรงเจี๋ยผ่อนลมหายใจออกมา เอ่ยออกมาอย่างกรุ่นโกรธ “ใครที่จับเจ้าโยนลงไปในนี้? ซูชิงตาม!”

เขาดึงมือจื่ออันขึ้นมา ร่างกายที่สวมใส่ชุดอภิเษกที่งดงามนั้นกลับเปรอะเปื้อนไปด้วยโคลนสีดำสีเหลือง นางใช้มือปัดออกไป แล้วร้องไห้ออกมาอย่างรุนแรง นางปัดเอาหนูที่ตายแล้วออกไป

การที่พบกับชีวิตใหม่หลังจากความตายนั้น เดิมนั้นควรจะร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด จื่ออันต้องการจะกอดมู่หรงเจี๋ยมาก มู่หรงเจี๋ยดึงนางเข้ามากอดในอ้อมแขน หัวใจที่สั่นไหวมาตลอดทางถึงได้สงบลงได้

คำพูดนับพันนับหมื่นยังไม่ทันได้เอ่ยออกมา เซียวเซียวก็เอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉยว่า “อาเจี๋ย ชุดแต่งงานของเจ้าเป็นชุดของอ๋องหลี่”

มู่หรงเจี๋ยผลักจื่ออันออกไปในทันที มองไปยังชุดแต่งงานของตนเองที่เต็มไปด้วยโคลน หน้าผากเกิดเส้นสีดำออกมา ในใจก็ปรากฏใบหน้าดำคล้ำของเจ้าสามขึ้นมาในทันที

จื่ออันเช็ดโคลนที่อยู่บนใบหน้าออก ทว่าหลังมือที่เปื้อนโคลนอยู่นั้นก็ยังคงทำให้ใบหน้าดูสกปรกอยู่ดี ดวงตาเกิดเปลวเพลิงกรุ่นโกรธขึ้นมา “ชุดแต่งงาน? ท่านจะแต่งงานอย่างนั้นหรือ?”

เซียวท่าเอ่ยออกมา “ใช่แล้ว เขาจะแต่งงานวันนี้”

จื่ออันส่งเสียงร้องออกมา ความน้อยเนื้อต่ำใจเปลี่ยนเป็นความกรุ่นโกรธ พุ่งเข้าใส่มู่หรงเจี๋ย กัดฟันเอ่ยออกมา “ข้าถูกคนจับตัวไป อีกเพียงนิดก็เกือบจะตายไปแล้ว เจ้ากลับจะแต่งงาน? เจ้าถึงกลับกล้าจะแต่งงาน?”

มู่หรงเจี๋ยไม่ทันได้ตั้งตัวว่านางจะคลุ้มคลั่งขึ้นมา เอื้อมมือออกไปผลักนางโดยที่ไม่รู้ตัว จื่ออันถูกผลักลงไปในหล่มโคลนนั้นอย่างน่าเศร้าอีกครั้ง

คราวนี้เป็นใบหน้าของนางที่คว่ำลงไป

เซียวท่าเอ่ยออกมาอย่างยินดี “คราวนี้ก็ยอดเยี่ยมแล้ว”