ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 589

ไท่หวงไท่โฮ่วให้จื่ออันยืนรออยู่ด้านนอกของประตู นางมีเรื่องที่ต้องพูดคุยกับมู่หรงเจี๋ย

จื่ออันถอยออกไป ป้าอาเฉอก็ยืนอยู่ด้านนอกประตู เมื่อเห็นนางออกมา และมองไปยังแขนที่มีเชือกบ่วงบาศคล้องอยู่ “ของสิ่งนี้ใช้ง่ายยิ่งนัก เจ้าอยากจะให้ข้าสอนว่ามันใช้อย่างไรหรือไม่?”

เมื่อคืนนี้จื่ออันก็ได้เห็นถึงความร้ายกาจของเชือกบ่วงบาศมาแล้ว มาตอนนี้ได้ยินป้าอาเฉอบอกว่ายังมีผลวิเศษอื่นอีก ก็อดไม่ได้ที่ยิ้มออกมา พร้อมเอ่ยขอคำชี้แนะ “ป้าอาเฉอได้โปรดชี้แนะด้วย”

ป้าอาเฉอส่งเสียงอืมออกมา “ข้าทนทุกข์ทรมานมาจากเชือกบ่วงบาศนี้ไม่น้อย ก่อนหน้านั้นหญิงชราก็ใช้มันจัดการกับข้า”

ภายในห้องโถง

ไท่หวงไท่โฮ่วพบว่าสีหน้าของเขาดูไม่ดีนัก ก็ให้เขานั่งลง “เจ้าคิดว่า ข้าเห็นมารดาของเจ้ารังแกเซี่ยจื่ออันแล้วยังไม่ยอมส่งเสียงใดออกมา เป็นเพราะว่าจะช่วยเหลือนาง?"

มู่หรงเจี๋ยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา “มิใช่ นางเองไม่อาจจะรังแกเซี่ยจื่ออันได้”

“รู้ก็ดีแล้ว เซี่ยจื่ออันไม่ได้คุกเข่าให้กับข้า นางกลับเรียกร้องให้เซี่ยจื่ออันคุกเข่าให้กับนาง ตรงจุดนี้ข้าสามารถเอ่ยอะไรช่วยจื่ออันได้จริง ทว่าข้าอยากจะดูว่าเด็กคนนี้จะสามารถอดทนได้เพียงใด ในจวนผู้สำเร็จราชการแห่งนี้ ต้องใช้ชีวิตอยู่ภายใต้สายตาของนางแล้ว ไม่ง่ายเลย เด็กคนนี้ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาก็คุกเข่าลงไป ตรงจุดนี้ข้าขอชื่นชม เจ้าคิดว่าในใจของนางไม่เคยโกรธเกลียดมารดาของเจ้าอย่างนั้นหรือ? นางโกรธเกลียดอย่างชัดเจน แต่ตอนนี้นางเป็นเพียงผู้น้อย กิริยามารยาทเหล่านี้หากว่าขาดหายไป ภายหน้าก็อาจจะถูกผู้คนว่ากล่าวถึงได้”

มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา “หากสำหรับนางแล้ว เสียกิริยามารยาทไปก็ไม่นับว่าเกินไป”

“เจ้าไม่ใส่ใจ เจ้ามู่หรงเจี๋ยมีอะไรต้องใส่ใจกัน? หลายปีมานี้ จากสนามรบสู่เวทีการเมือง จากในจวนไปสู่พระราชวัง คนใหญ่โตอย่างเจ้าเคยกลัวใครบ้างหรือไม่? หวาดกลัวใครบ้าง? รู้หรือไม่ว่าเพราะว่าอะไร? เพราะว่าเจ้ามีความชอบทางทหาร เพราะว่าเจ้ามีอำนาจ เพราะว่าทุกคนต่างก็รู้ดีว่า เจ้ามีองค์จักรพรรดิเป็นที่พึ่งพิง เจ้าได้รับความโปรดปรานจากข้า เจ้ากุมอำนาจเอาไว้ กุมเส้นสายคนเอาไว้ กุมบัลลังก์ของจักรพรรดิที่ทุกคนในต้าโจวใฝ่ฝันถึง เพราะฉะนั้น เจ้าก็เลยไม่จำเป็นต้องใส่ใจ ทว่านางไม่ใช่เจ้า ที่หากนางจะแต่งงานกับเจ้าแล้ว ก็จะสามารถใช้ทุกสิ่งทุกอย่างของเจ้าได้ นางจะตายไปอย่างรวดเร็ว อาเจี๋ย ข้าจะเอ่ยอะไรออกมาให้กับเจ้าสองสามประโยค เพื่ออยากจะเตือนเจ้าเอาไว้ นางไม่ใช่เจ้า หากว่าเจ้ายัดเยียดการกระทำในแบบของเจ้าให้กับนางแล้ว ก็จะเป็นการทำร้ายนาง”

มู่หรงเจี๋ยค่อย ๆ กลั่นกรองความหมายในคำพูดของนาง ก็ค่อนข้างจะเข้าใจขึ้นมา

คำพูดของบรรพชนต้องการจะบอกกับเขาว่า อย่าเป็นเพราะว่ารักนาง แล้วมอบอำนาจมากมายที่เหมือนกันกับเขาให้กับนาง ที่เขามีอยู่นั้น นางไม่จำเป็นที่ต้องมี

ทางด้านนี้ หลังจากที่พูดคุยกับมู่หรงเจี๋ยเสร็จแล้ว ไท่หวงไท่โฮ่วก็ทรงเรียกให้จื่ออันเข้าไปยังหอหรูอี้ เป็นสถานที่ที่นางอาศัยอยู่เป็นการชั่วคราวภายในจวน