ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 607

หลังจากที่แม่นมหยางออกไปแล้ว ฮองเฮาก็เอ่ยออกมา “ก่อนหน้านั้นที่นางรับใช้เจ้าอยู่ ทำให้เจ้าสบายใจหรือไม่?”

จื่ออันเอ่ย “แม่นมเป็นคนที่ใส่ใจมาก”

ฮองเฮายิ้มออกมาเล็กน้อย “ใส่ใจระมัดระวังก็ดีแล้ว แต่ว่ามีความภักดี ถึงจะดีที่สุด หากว่าบ่าวไม่ภักดีแล้ว ต่อให้จะใส่ใจระมัดระวังเพียงใด ก็ไม่มีประโยชน์”

จื่ออันมองไปยังฮองเฮา และก็ไม่ได้คิดที่จะอ้อมค้อมกับฮองเฮา “เหนียงเหนียง วันนี้ที่หม่อมฉันมานั้น มีเรื่องหนึ่งที่จะขอร้อง”

“อ๋อ?” ฮองเฮาเงยหน้าขึ้นมา แสร้งเอ่ยถามออกมาด้วยความประหลาดใจ “เจ้าที่เป็นพระชายาของผู้สำเร็จราชการแทนกลับมาขอร้องข้า? ทุกวันนี้เรื่องต่าง ๆ ในราชสำนักล้วนแต่เป็นท่านอ๋องที่รับผิดชอบ เจ้าที่เป็นพระชายา ก็เท่ากับว่าเป็นพระมารดาของใต้หล้านี้แล้ว เกรงว่าแม้แต่ข้าที่เป็นฮองเฮา ยังต้องคอยมองสีหน้าของเจ้า ไม่ต้องเอ่ยว่าจะร้องขอ มีเรื่องอะไรเจ้าสั่งออกมาก็พอ”

คำพูดนี้ของนางเอ่ยไปยิ้มไป ทว่าความหมายเสียดสีนี้แม้แต่อยู่ด้านนอกมหาสมุทรเองก็ยังฟังออก

จื่ออันรีบร้อนย่อกายลง “เหนียงเหนียงอย่าได้ทรงตรัสออกมาเช่นนี้ จื่ออันไม่อาจรับได้”

“นั่งลงเถิด ข้าเพียงแต่ล้อเล่นกับเจ้า ข้ารู้ว่าเจ้าไม่มีทางบ้าอำนาจอย่างเช่นท่านอ๋องของเจ้าแน่นอน”

ฮองเฮาเอื้อมมือออกไปกดข่มเอาไว้

จื่ออันแสร้งทำนั่งลงอย่างหวาดกลัว แต่ในใจกลับรู้ความหมายของคำพูดฮองเฮาดี

สิ่งที่เรียกว่าบ้าอำนาจ เป็นเพราะว่าเมื่อวานนี้ในตอนที่ว่าราชการยามเช้า มู่หรงเจี๋ยปฏิเสธข้อเสนอเรื่องการต่อรองเจรจาเรื่องภาษี ที่ก่อนหน้านั้นที่ไท่หวงไท่โฮ่วทรงประทานพระราชเสาวนีย์ลด หรือยกเว้นไปครึ่งปีเนื่องในงานอภิเษกของผู้สำเร็จราชการแทนที่องค์รัชทายาทเสนอออกมา

ทว่าองค์รัชทายาทคิดว่าในตอนนี้ท้องพระคลังของแคว้นดูว่างเปล่า และก็เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้ว แต่ละพื้นที่ต่างก็รายงานเรื่องความแห้งแล้งออกมา และท้องพระคลังจำต้องจัดสรรเงินทองเพื่อบรรเทาภัยพิบัติ

เรื่องนี้จำต้องให้ขุนนางชั้นผู้ใหญ่หลายคนเห็นด้วย แต่เมื่อมีการเสนอหัวข้อนี้ขึ้นมา กลับถูกมู่หรงเจี๋ยคัดค้านไป แม้แต่จะหารือหรือถกเถียงก็ยังไม่ทันได้หารือ

ความบ้าอำนาจเช่นนี้ จะทำให้ฮองเฮาและพรรคพวกพากันไม่พอใจขึ้นมา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์