ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 606

จื่ออันเหลือบมองไปยังเฉินหลิงหลงที่อยู่ตรงประตู นางนอนหดตัวอยู่ภายในกรง ท่าทางดูน่าเศร้าเป็นอย่างมาก นางคงไม่คิดเลยว่าตนเองจะมีจุดจบเช่นนี้

เมื่อมองเห็นจื่ออัน นางก็เงยหน้าขึ้นมาในทันที โขกศีรษะลงให้จื่ออันโดยที่ไม่แม้แต่จะคิด “คุณหนูใหญ่ คุณหนูใหญ่ ขอร้องท่าน ปล่อยข้า ปล่อยข้าไปด้วยเถิด”

จื่ออันนักถึงเรื่องวันนั้นขึ้นมา นางนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงระเบียงหน้าเรือนด้วยท่าทีดูดุร้าย และแทบจะอดทนไม่ไหวที่จะฆ่าเจ้าของเดิมให้ตายไปเสีย

ระยะเวลาสั้น ๆ ไม่กี่เดือน ทุกอย่างกลับตาลปัตรไป

และก็ดูเหมือนว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องฆ่านางจริง ๆ

ก่อนที่จื่ออันจากไปก็คิดเช่นนี้เช่นกัน

จวนมหาเสนาบดีเริ่มก่อสร้างขึ้นมาใหม่ หลังจากที่ก่อสร้างขึ้นใหม่แล้ว แน่นอนว่าย่อมไม่ใช่จวนมหาเสนาบดีอีกต่อไป จื่ออันเอ่ยถามหยวนฉุ่ยยวี่ว่าจะแขวนป้ายอะไร หยวนฉุ่ยยวี่คิดอยู่ครู่หนึ่งถึงได้เอ่ยออกมา “เรียกว่าเรือนฟังเสียงฝนก็แล้วกัน”

จวนแห่งนี้ถูกเปลี่ยนชื่อกลายเป็นเรือน แต่จื่ออันเข้าใจความหมายของนางดี ต่อไปนางเพียงแต่ต้องการใช้ชีวิตนอนฟังเสียงลมเสียงฝนเท่านั้น อย่างไม่ต้องการจะเป็นกังวลกับเรื่องทางโลกอีกต่อไป

เพียงชั่วพริบตาเดียว เวลาสองเดือนก็ล่วงเลยไป

ในสองเดือนนี้ จื่ออันและมู่หรงเจี๋ยใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุขเป็นอย่างมาก ทุกคนอยู่ดีกินดี ราวกับว่าทุกอย่างในเมืองหลวงล้วนสงบสุขลงแล้ว

ทว่าเมืองหลวงไม่มีทางที่จะสงบสุขราวกับกระจกที่ส่องกระทบผู้คน ความสงบสุขทั้งหมด เป็นเพียงพายุที่กำลังจะก่อตัวขึ้นมา

วันที่สามเดือนสิบเอ็ด ฮองเฮาประทานพระราชเสาวนีย์ลงมา เรียกพานตานและแม่นมหยางกลับวัง

ฮองเฮานั้นไม่เชื่อใจแม่นมหยางแล้ว หลังจากที่แม่นมหยางกลับวังไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้นมา จื่ออันย่อมรู้ดี

เพราะฉะนั้น หลังจากที่แม่นมหยางกลับวังไปแล้วสองวัน จื่ออันก็เข้าวังไปเพื่อเข้าเฝ้าฮองเฮา

ในสองเดือนนี้ นางที่เป็นพระชายาของผู้สำเร็จราชการแทนก็เข้าวังมาถวายพระพรแล้วหลายครั้ง แน่นอนว่าหลัก ๆ คือถวายพระพรให้กับหวงไท่โฮ่ว ทางด้านฮองเฮานั้นก็เคยเข้าเฝ้ามาแล้ว แต่ฮองเฮานั้นไม่ชอบพบหน้านางอย่างชัดเจน มักจะใช้เหตุผลว่าไม่สบายไล่นางออกไป

จื่ออันไปถวายพระพรหวงไท่โฮ่วก่อน หลังจากที่พูดคุยกับหวงไท่โฮ่วอยู่ชั่วครู่หนึ่ง ถึงได้ไปยังวังจิ้งหนิง