ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 605

เมื่อจื่ออันมาถึงนั้น ช่างฝีมือก็กำลังเก็บอิฐอยู่จากด้านใน

ตาวเหล่าต้าเองช่วยเหลือขนย้ายจากด้านใน เมื่อเห็นว่าจื่ออันมาถึง ก็เช็ดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผากแล้วยิ้มออกมา “คุณหนูใหญ่กลับมาแล้ว?”

เสี่ยวซุนยิ้มเอ่ยออกมา “ตอนนี้ควรที่จะเรียกพระชายาแล้ว”

“พระชายา!” ตาวเหล่าต้าส่งเสียงหัวเราะออกมา มีท่าทีกระดากอายเล็กน้อย

จื่ออันเมื่อเห็นแล้วก็หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเหงื่อให้กับเขา “เหนื่อยแล้วหรือยัง?”

“ไม่เหนื่อยขอรับ มีงานทำช่างดีจริง ๆ!” หลายวันมานี้ตาวเหล่าต้าล้วนแต่ว่างอยู่ตลอด ในใจรู้สึกไม่สบายใจอยู่ตลอด เขามักจะคิดว่า เขามีเนื้อให้กินอยู่ทุกมื้อ แต่กลับไม่มีงานอะไรให้ทำ จนละอายต่อจื่ออันและเสี้ยนจู่

“เจ้าเองก็อย่าลืมพักผ่อน” จื่ออันเอ่ยออกมา “ท่านแม่เล่า?”

“กำลังดูตำราอยู่ในเรือนไม้ขอรับ” ตาวเหล่าต้าเอ่ยออกมา

จื่ออันเดินเข้าไป ก็พบว่านางกำลังดูตำราอยู่ในเรือนไม้จริง และนางพบว่าจื่ออันเข้ามาแล้วก็เผยยิ้มออกมา “กลับมาแล้ว?”

“อืม ใช่แล้ว เฉินหลิงหลงอยู่ที่ใดกัน?”

หยวนฉุ่ยยวี่ชี้ไปยังเรือนจรัส “ถูกขังเอาไว้ด้านในนั้นชั่วคราว”

“ท่านแม่คิดจะจัดการกับนางอย่างไร?” ความหมายของจื่ออันก็คือให้ฆ่านางทิ้งเสีย เพราะเกรงว่าหากพบเห็นเข้าแล้วดวงตาจะลุกโชนขึ้นด้วยความโกรธ

หยวนฉุ่ยยวี่วางตำราลง “เจ้าคิดว่าอย่างไรกัน?”

จื่ออันเอ่ยออกมา “ข้าคิดว่าไม่จำต้องเก็บนางเอาไว้ ผู้หญิงประเภทนี้ ช้าเร็วจะต้องสร้างความหายนะขึ้น”

หยวนฉุ่ยยวี่ส่งเสียงอืมออกมา ทว่ากลับมีความคิดของตนเองออกมา “ฆ่านางไปก็ไร้ประโยชน์ จื่ออันเองก็กลับมาไม่ได้แล้ว เก็บนางเอาไว้เถิด”

จื่ออันรู้สึกยากที่จะยอมรับได้ “เก็บนางเอาไว้? ความหมายของท่านแม่คือ ยังจะต้องเลี้ยงนางเอาไว้หรือ?”