ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 62

ตอนที่จื่ออานเข้าไปอยู่ในวัง เธอเคยเป็นคนที่คล้อยตามคนอื่นมาโดยตลอด ตอนนี้ก็ไม่สามารถบอกว่าไม่เพิ่มไม่ลดเท่าไหร่ แต่ เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ สามารถผ่อนคลายได้เล็กน้อย

ดังนั้น เธอจึงยกคำพูดของหวงไท่โฮ่วมาใช้ว่า “ไม่ควรซักถามข้อสงสัยเกี่ยวกับการเป็นหมอ”

มู่หรงเจี๋ยพึมพำ “เสด็จแม่ไม่ได้ชื่นชมเจ้า? ยังจะดีใจจนเกินตัว?”

จื่ออานไม่ตอบ เธอเอานิ้วไปจับขมับแล้วกดแรง ๆ สองสามครั้ง แล้วเลื่อนลงไปที่คอด้านหลัง ดึงคอลงมาเล็กน้อย กลับเห็นรอยแผลเป็นที่กระดูกสะบักขวาหลังคอของเขา

แผลเป็นสีเข้มมาก คิดว่าแผลน่าจะเพิ่งเกิดขึ้นได้ไม่นาน แผลน่าจะลึกเข้าไปในกระดูก จากรูปทรงน่าจะเป็นแผลที่เกิดจากรอยดาบ บริเวณรอบ ๆ มีรอยช้ำบ้าง อนุมานได้ว่าดาบนั้นมีพิษ หลังจากขับพิษออกไปแล้ว รอยฟกช้ำบางส่วนจะยังคงอยู่บนผิวหนังรอบ ๆ บาดแผล

เธอหยุดนิ้วเพียงครู่หนึ่ง เทน้ำมันสะระแหน่ออกมาทา แล้วเริ่มนวดด้วยนิ้วของเธอ

มีเส้นต่อมน้ำเหลืองสองเส้นที่คอ ต่อมน้ำเหลืองอุดตันและปูดโปนเล็กน้อย ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะปวดหัว

จื่ออานดันต่อมน้ำเหลืองให้เขาด้วยการกดจุด กดลงจากหลังใบหูไปยังส่วนของกระดูกสันหลัง ทันทีที่เธอนวด มู๋หรงเจี๋ยก็พูดอย่างฉุนเฉียวว่า “เจ้าเบามือลงหน่อย”

จื่ออานค่อย ๆ สงบลง “อดทนหน่อยเพค่ะ การอุดตันของต่อมน้ำเหลืองของท่านอ๋องเป็นเรื่องที่ร้ายแรงมาก ถ้าไม่กดเข้าไป มันก็จะยิ่งเจ็บต่อไปเรื่อย ๆ”

น้ำเสียงของจื่ออานนุ่มนวลและผ่อนคลาย นี่เป็นเสียงปกติของเธอในการปลอบประโลมผู้ป่วย แต่กลับทำให้มู่หรงเจี๋ยมีความรู้สึกแปลก ๆ เมื่อได้ยิน

ความรู้สึกแปลก ๆ นี้ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด แต่เขาไม่สามารถอดทนต่อการดุด่าอย่างแรงได้

หวงไท่โฮ่วและกุ้ยไท่เฟยนั่งดูอยู่ไม่ไกล นางก็หัวเราะขึ้นมา “ดูหนุ่มน้อยคนนี้สิ ยังสบายดีอยู่ใช่ไหม?”

กุ้ยไท่เฟยมองข้ามไป แต่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เพียงแต่หวงไท่โฮ่วพูดอย่างนั้น ไม่สามารถโต้เถียงได้ เธอจึงแสร้งพูดว่า “ทักษะทางการแพทย์ของนางค่อนข้างดี”

“แน่นอน ทั้งหยวนพ่านและหมอหลวงต่างบอกว่าอาซินคงไม่รอด แต่ในคืนเดียว นางทำให้อาซินฟื้นคืนชีพ บางทีนางเป็นผู้สืบทอดที่อ่อนโยนจริง ๆ”