จื่ออานหันกลับมา แล้วใช้นิ้วก้อยกดน้ำมันสาระเหน่ เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เกือบจะบิดคอ เงยหน้าขึ้น และเห็นว่าแม่นมหยางกำลังมองเธอ เหมือนเป็นสัญญาณเตือนอยู่ในดวงตาของเธอ
จื่ออานเข้าใจทันทีว่าการสนทนาที่ดูเหมือนสงบของมู่หรงเจี๋ยนั้นเป็นประเด็นที่เฉียบอยู่จริง ๆ และเขากำลังจะทดสอบเธอ
อารมณ์ของจื่ออานผ่อนคลาย คว้าไว้แน่นและดึงเข้ามาจับไว้แน่นอีกครั้ง
มันก็ใช่ แม้ว่าเธอจะช่วยชีวิตองค์จักรพรรดิเหลียงไว้ แต่เธอก็ไม่สามารถลบล้างอันตรายที่เธอทำต่อองค์จักรพรรดิเหลียงด้วยการกลับใจจากการแต่งงานได้ จะเห็นได้จากข้อเท็จจริงที่ว่าผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิอยู่ที่นี่มาสองวันแล้ว จริง ๆ แล้วทรงห่วงใยองค์จักรพรรดิเหลียงเป็นอย่างมาก
เขาเห็นคุณค่าของความรักนี้และจะรักษามันไว้
ประโยคนี้ดูเหมือนจะเป็นเพียงคำถามเชิงสนทนา และไม่มีแม้แต่สีหน้าทางอารมณ์ใด ๆ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจื่ออานจะตอบรับการแต่งงานด้วยความเสียใจหรือไม่เสียใจก็ตาม ทั้งหมดล้วนผิด
ถ้าเธอยินยอมก็อาจจะดูถูกองค์จักรพรรดิเหลียง ถ้าเธอบอกว่าไม่ยินยอม นี่คือการอภิเษกสมรสมาเป็นหวงไท่โฮ่ว เธอต้องมีเหตุผลอะไรถึงจะไม่ยินยอม? ซึ่งมันจะเป็นการไม่ปฏิบัติตามพระราชกฤษฎีกา
หลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง จื่ออานก็กล่าวว่า “สองวันมานี้ หม่อมฉันกังวลเพียงอย่างเดียวเกี่ยวกับอาการขององค์จักรพรรดิเหลียง แต่ไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้ ตอนนี้หม่อมฉันกำลังคิดเกี่ยวกับแผนการรักษาครั้งต่อไปขององค์จักรพรรดิเหลียง การรักษายังต้องดำเนินต่อไป ยังมีอันตรายอยู่ระดับหนึ่ง และกระดูกที่หักขององค์จักรพรรดิเหลียงก็ควรได้รับการรักษาด้วย”
มู่หรงเจี๋ยยิ้มอย่างเย็นชาขึ้นมา “เช่นนั้นเจ้าก็เลยทุ่มเทให้มาก”
“สถานะปัจจุบันของหม่อมฉันคือ หมอของจักรพรรดิเหลียง สิ่งที่คิดและพิจารณาก็เป็นไปตามธรรมชาติขององค์จักรพรรดิเหลียง และไม่มีเวลาไปดูแลเรื่องอื่น”
มู่หรงเจี๋ยลุกขึ้นยืนทันที หันศีรษะไปที่จื่ออาน ดวงตาของเขากำลังลุกเป็นไฟ จื่ออานก้าวถอยหลังด้วยความตกใจ และมองดูเขาด้วยความระมัดระวัง
มู่หรงเจี๋ยยื่นนิ้วออก ชูคางขึ้น ต่อหน้าเขา ร่างที่สูงสร้างความรู้สึกข่มขู่จื่ออานอย่างรุนแรง “ถ้าอย่างนั้น นับตั้งแต่นี้ไป เจ้าลองพิจารณาดู”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...