ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 64

เกี่ยวกับความตั้งใจของฮองเฮาที่จะไปเยี่ยมเสี่ยวซุน แม่นมหยางมาบอกจื่ออานอย่างลับ ๆ ว่า “ถ้าเจ้ารู้สึกผิดในใจ โปรดบอกฮองเฮาเถอะ ฮองเฮาจะช่วยเจ้าได้”

จื่ออานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วส่ายหัวเบาๆ “ไม่ แม่นม ตอนนี้ข้าพูดไม่ได้ ข้าจะไม่ใช้ความโปรดปรานนี้จนกว่าจะวิกฤต”

แม่นมหยางมองดูเธออย่างกังวล “แต่หลังจากที่เจ้ากลับไป เจ้าจะเผชิญกับครอบครัวที่เหมือนหมาป่าของเจ้าได้อย่างไร?”

จื่ออานยิ้มอย่างเย็นชา “ตอนนี้ข้ารับมือกับมันได้ ถ้าข้าไม่สามารถรับมือกับมันได้จริง ๆ ข้าจะหาวิธีที่จะขอให้ฮองเฮาช่วยข้า ตอนนี้คำขอใด ๆ จะทำให้ฮองเฮาคิดว่าข้ากำลังขอรางวัล ถึงแม้ว่าจะไม่ได้คิดอย่างนั้น เมื่อมองย้อนกลับไป มันอาจจะไม่เป็นเช่นนั้น”

นอกจากนี้ นางสนมเหมยยังอยู่ในวัง มีความสัมพันธ์ที่ดีกับฮองเฮา ถ้านางสนมเหมยพูดสองสามคำต่อหน้าฮองเฮา จะทำให้ร่างของนางที่อยู่ต่อหน้าฮองเฮาทรุดตัวลงโดยสิ้นเชิง

ยิ่งมีคุณงามความดีมากเท่าไร ก็ยิ่งต้องจัดการอย่างเงียบ ๆ แม้ว่าจะเป็นคนที่อยู่ในกรอบ แต่ก็ไม่ใช่ทางเลือกสุดท้าย

มู่หรงเจี๋ยออกไปหลังจากการขับน้ำหนองออกเสร็จสิ้น

หากไม่มีมู่หรงเจี๋ยคอยกดขี่ จื่ออานก็รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นในทันใด

ในตอนเย็นสถานการณ์ขององค์จักรพรรดิเหลียงดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด สามวันก่อน จื่ออานประเมินการไว้อย่างระมัดระวัง การฟื้นตัวขององค์จักรพรรดิเหลียงเร็วกว่าที่เธอคิดไว้

ดื่มยาสมุนไพรที่ต้มวันละสามครั้ง จักรพรรดิเหลียงดื่มลงไปโดยไม่ขมวดคิ้ว แม้ว่าฤทธิ์ต้านแบคทีเรียและต้านการอักเสบของยาจีนโบราณจะไม่เร็วเท่ากับการฝังเข็มของแพทย์แผนตะวันตก แต่องค์จักรพรรดิเหลียงมีรากฐานที่ดี ดังนั้นผลที่ได้คือเร็วมาก

จื่ออานเริ่มจัดการกับกระดูกที่แตกหักที่เกิดจากการโจมตีครั้งใหญ่

กระดูกที่แตกหักนั้นไม่ร้ายแรง ไม่ยุ่งยากในการจัดการ หลังจากทำกลับไปกลับมา องค์จักรพรรดิเหลียงไม่พูดอะไรเลย ความร่วมมือระดับสูงทำให้จื่ออานพอใจมาก

“ท่านอ๋องเป็นคนไข้คนหนึ่งที่เชื่อฟังมาก” จื่ออานใช้เวลาว่างพูดกับองค์จักรพรรดิเหลียง