ทันทีที่พระสนมเหมยจากไป พระสนมอี๋ก็สั่งให้คนถอยออกไป แล้วปิดประตูวัง
องค์รัชทายาทนั่งลง “ท่านเริ่มพูดคุยกับพระสนมเหมยตั้งแต่เมื่อใดกัน? นี่ไม่ใช่เรื่องเศร้าหรอกเหรอ?”
พระสนมอี๋ส่งเสียงเย็นชาออกมา “นางเองเป็นคนที่เข้ามา ข้ามิได้ชอบสนใจนาง”
นางเดินวนไปรอบองค์รัชทายาท เดินไปยังด้านหลังของเขา ก่อนที่จะกอดองค์รัชทายาทเบา ๆ “ช่วงนี้ยุ่งหรือไม่? หลายวันแล้วที่ไม่ได้มา!”
“ก็ไม่ได้ยุ่งมากขนาดนั้น เพียงแต่ราชครูคอยให้ข้าคิดนโยบายอะไรออกมา น่ารำคาญยิ่งนัก!” องค์รัชทายาทเอ่ยออกมาอย่างรำคาญใจ
“ราชครูเองก็ทำเพื่อท่าน ตอนนี้สถานะของท่านยังอันตรายอยู่!” พระสนมอี๋จิ้มลงบนหน้าผากของเขา “ท่านจะต้องระมัดระวังเสียหน่อยถึงจะถูก”
องค์รัชทายาทดึงนางมาอยู่เบื้องหน้า กอดนางให้นั่งลงบนหน้าตักของตนเอง “แม้แต่ท่านเองก็เอ่ยออกมาเช่นนี้? ดูเหมือนว่าข้าคงจะมารู้สึกล่าช้าไปเสียแล้ว”
ริมฝีปากของพระสนมอี๋ไล้อยู่ใต้ติ่งหูของเขาอย่างลุ่มหลง “ไม่ใช่ว่าท่านมารู้เอาภายหลัง มีบางคนที่มีใจยากจะคาดการณ์ได้ ใช่แล้ว ช่วงนี้เด็กคนนั้นจากตระกูลหูเป็นอย่างไรบ้าง?”
เมื่อเอ่ยถึงหูฮวนสี่ องค์รัชทายาทก็โกรธขึ้นมา “อย่าเอ่ยถึงอีกเลย ตั้งแต่ที่เซี่ยหว่านเอ๋อร์ตบตีนางคราวที่แล้ว นางก็ไม่ยินยอมที่จะพบกับข้าอีกเลย เซี่ยหว่านเอ๋อร์มักจะทำแต่เรื่องเลวร้าย”
พระสนมอี๋กัดหูของเขา “ได้ยินน้ำเสียงของฝ่าบาทเช่นนี้ ดูเหมือนว่าออกจะห่วงใยคุณหนูใหญ่ตระกูลหูท่านนี้มากสินะ”
“ไม่ใช่ว่าราชครูให้ข้าไปหาหูฮวนสี่ ข้าคงจะไม่ไปหานาง ทั่งกายเหมือนได้กลิ่นทองแดง สถานะต่ำต้อย ชายชราตระกูลหูคนนั้นเองก็ไม่รู้ว่าบ้าไปแล้วหรือไม่ มีลูกหลานมากมาย แต่กลับนำกิจการของตระกูลมอบให้หูฮวนสี่ ที่มีสถานะเป็นเพียงลูกจากภรรยารอง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...