ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 632

“ทางด้านของหูฮวนสี่หยุดลงเถิด ไม่จำเป็นต้องไปหานาง การอบรมสั่งสอนของตระกูลหู ไม่เกี่ยวข้องกับราชสำนักแม้แต่น้อย เพราะฉะนั้น หูฮวนสี่ไม่อาจกลายเป็นพระชายาขององค์รัชทายาทได้ ที่ดูเหมือนว่าเซี่ยหว่านเอ๋อร์ไปยั่วยุนาง ใครจะไปรู้กันว่า อาจจะตาลปัตรกลายเป็นนางที่วางแผนเอาไว้เอง?”

องค์รัชทายาทครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ท่านใดนั้นก็โกรธจัดขึ้นมา “หากว่าเป็นจริงเช่นนี้ แล้วข้าจะไว้ชีวิตหูฮวนสี่ได้อย่างไร?”

“ท่านอย่าไปยุ่งกับตระกูลหู ยั่วยุไม่ได้ หากว่าท่านไปล่วงเกินพวกเขา แล้วพวกเขาจะไปหาใครพึ่งพิงกัน? ก็เหมือนกับว่าเป็นการส่งมอบพวกเขาให้กับผู้สำเร็จราชการแทน”

“เช่นนั้นก็ต้องปล่อยให้นางมาหยอกล้อข้าอยู่เช่นนี้หรือ?” องค์รัชทายาทรู้ว่าพระสนมอี๋หลักแหลม สิ่งที่เอ่ยออกมาก็ค่อนข้างจะมีเหตุผล ทว่าความคับแค้นนี้จะให้เขากลืนลงไปได้อย่างไร

พระสนมอี๋ยิ้มออกมาจาง ๆ “เจ้าน่ะ ข่มความโกรธเอาไว้ไม่ได้ ไม่น่าแปลกเลยที่ฮองเฮาและราชครูล้วนแต่ว่ากล่าวท่านกัน ท่านเองก็ไม่อาจกลับลำดับความสำคัญได้ ท่านจะต้องจำเอาไว้ว่า ทุกวันนี้จะต้องจัดการนั้นคือมู่หรงเจี๋ยและเซี่ยจื่ออัน เซี่ยจื่ออันรู้เรื่องราวของพวกเรา คนผู้นี้ไม่อาจเก็บเอาไว้ได้ แต่ทว่าจะจัดการกับเซี่ยจื่ออันนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เบื้องหลังนางมีที่ให้พึ่งพิงมากมาย นอกจากมู่หรงเจี๋ยแล้ว ยังมีเฉินไท่จวิน และองค์หญิงใหญ่อีก ฝ่าบาททำไมถึงไม่เริ่มลงมือกับคนเหล่านี้ก่อน ถอดเขี้ยวเล็บของเซี่ยจืออันเสียก่อน แล้วค่อยยุแยงความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยา เช่นนี้แล้ว เมื่อมู่หรงเจี๋ยจะสูญเสียคนที่คอยช่วยเหลือไป เซี่ยจื่ออันเองก็ไม่มีที่พึ่งพิงอีก เมื่อถึงเวลานั้น ท่านต้องการจะจัดการกับนางอย่างไรก็จัดการไปเช่นนั้น”

องค์รัชทายาทครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ทว่าอำนาจของตระกูลเฉินนั้นดูซับซ้อนมาก หากจะล้มตระกูลเฉินก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ส่วนองค์หญิงใหญ่นั้นก็ไม่ต้องเอ่ยถึงแล้ว แม้แต่เสด็จย่าเองก็ยังไม่กล้าที่จะล่วงเกินนาง”

“ตอนนี้มีโอกาสแล้ว” พระสนมอี๋ยิ้มออกมาอย่างมีเสน่ห์ “อีกไม่กี่วัน ก็จะมีทูตมาจากต้าเหลียง โดยเสนอเรื่องอภิเษกเพื่อกระชับความสัมพันธ์ของทั้งสองแคว้น ท่านสามารถเสนอออกมาได้ว่าให้องค์รัชทายาทของแคว้นต้าเหลียงอภิเษกกับองค์หญิงใหญ่ ในปีนั้นองค์จักรพรรดิพระองค์ก่อนก็เคยทรงเห็นด้วยกับการที่องค์หญิงใหญ่จะอภิเษกกับรัชทายาทแห่งแคว้นต้าเหลียง เพียงแต่ภายหลังองค์จักรพรรดิทรงขึ้นครองราชย์เสียก่อน จึงเป็นฝ่ายที่ขอยกเลิกงานอภิเษก เพราะว่าเรื่องนี้ จึงยั่วยุให้ทั่วทั้งต้าเหลียงไม่พึงพอใจ และเพราะเหตุนี้ทั้งสองแคว้นจึงเกิดสงครามเย็นมาหลายปี ตอนนี้ได้ยินข่าวมาว่า พระชายาขององค์รัชทายาทแห่งแคว้นต้าเหลียงสิ้นพระชนม์ไป หากว่าท่านสามารถทำเรื่องนี้ให้สำเร็จได้ ก็เท่ากับว่าจะได้รับการสนับสนุนจากแคว้นต้าเหลียง นี่จะเป็นประโยชน์ต่อท่านมาก”

องค์รัชทายาทได้ยินแล้วก็ตื่นเต้นขึ้นมา “ใช่แล้ว หากว่าสามารถเรื่องนี้ให้สำเร็จขึ้นมาได้ ประการแรกก็คือ สามารถตัดมือซ้ายขวาของเซี่ยจื่ออันทิ้งไปได้ ประการที่สองสามารถได้รับการสนับสนุนจากแคว้นต้าเหลียง มีประโยชน์ต่อการขึ้นครองราชย์ของข้าในภายหน้าได้”

พระสนมอี๋ยิ้มออกมาเล็กน้อย “ไม่ผิด!”

องค์รัชทายาทมองมากยังนาง “ทำไมท่านถึงได้รู้เรื่องที่ทูตจากแคว้นต้าเหลียงจะมาเยือนราชสำนัก มีเพียงใต้เท้าไม่กี่คนเท่านั้นในราชสำนักเท่านั้นที่รู้เรื่อง”

“แน่นอน” พระสนมอี๋ยิ้มเย็นออกมา “องค์หญิงใหญ่ท่านนี้ของพวกเรา เป็นคนที่คลั่งไคล้ในความสัมพันธ์อย่างมาก”

“ท่านมีวิธีการอะไร?” องค์รัชทายาทเดินเข้ามา หยิบหวีขึ้น แล้วหวีผมให้นางด้วยตนเอง พร้อมเอ่ยเกลี้ยกล่อม “ท่านเป็นคนฉลาดมาโดยตลอด รีบคิดแผนการเข้า ให้องค์หญิงใหญ่ตอบตกลงงานอภิเษกในครั้งนี้”

พระสนมอี๋หันกลับมาสะกิดลงบนหน้าผากของเขา พร้อมเอ่ยออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว “ทั้ง ๆ ที่ตนเองก็สามารถคิดออกมาได้ แต่ก็ยังเกียจคร้านที่จะใช้สมอง องค์หญิงใหญ่คลั่งไคล้ในความสัมพันธ์ มิใช่เป็นเพราะคิดว่ายังมีโอกาสกับเซียวเซียวหรอกหรือ หากบอกให้ฮูหยินของแม่ทัพใหญ่บอกกับนางเองว่ากำลังตั้งท้องกับเซียวเซียว ท่านว่า ท่านอาหญิงท่านนี้จะเศร้าเสียใจจนยอมอภิเษกไปไกลจากบ้านเกิดได้หรือไม่?”

เมื่อองค์รัชทายาทได้ยินก็รู้สึกยินดีขึ้นมา จูบนางอย่างแรงอีกครั้ง “ท่านว่าข้าจะไปจากท่านได้อย่างไรกัน? ผู้หญิงเหล่านั้นในตำหนักบูรพา ไม่มีสักคนที่จะเทียบท่านได้เลย!”

พระสนมอี๋มองตนเองในกระจก ยิ้มออกมาอย่างได้ใจ