ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 637

จ้วงจ้วงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยทันที “ให้ฉินจือนำเหล้าเข้ามาไหหนึ่ง จู่ ๆ ข้าก็อยากจะดื่มเหล้า”

จื่ออันลุกขึ้นยืน “ดี ข้าจะออกไปสั่ง ดื่มเหล้าสักเล็กน้อยเถิด”

ดื่มเหล้าสามารถช่วยปลดปล่อยอารมณ์ตนเองได้ นางหวังว่าจ้วงจ้วงจะไม่ทรมานตนเองให้เจ็บปวดเช่นนี้ต่อไป

เพราะว่าอากาศเริ่มที่จะหนาวขึ้นเล็กน้อย ฉินจือเองก็เห็นองค์หญิงร้องไห้ออกมา จึงไปอุ่นเหล้าก่อนจะนำออกมา

“ดื่มให้น้อยหน่อยนะเพคะ!” ฉินจือรินเหล้าให้กับองค์หญิง ก่อนจะรินอีกแก้วแล้ววางลงมาอีกครั้ง “ช่างเถอะ อยากจะดื่มเท่าไหร่ก็ดื่มเท่านั้นเถิดเพคะ ดื่มจนเมา จะไปทุบตีคนก็ไปทุบตีเถิด คนที่สมควรฆ่าก็ฆ่าเสีย การที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้ พวกเราจะไม่ทนมัน”

ความเป็นห่วงของฉินจือที่มีต่อจ้วงจ้วงนั้น ดูเหนือเกินกว่าสาวใช้จะเป็นห่วงองค์หญิง นางดูรักห่วงใยจ้วงจ้วงจากใจจริง

ความสัมพันธ์นายบ่าวเช่นนี้ ทำให้จื่ออันซาบซึ้งใจยิ่งนัก

จ้วงจ้วงเงยหน้าขึ้นมาเหลือบมองไปยังฉินจือ เอ่ยเสียงเบา “ข้าไม่เป็นอะไร เจ้าออกไปก่อน ฉยงหวาจะกลับมาแล้ว พวกเจ้าไปเตรียมการกันเถิด ให้พระชายาอยู่ร่วมรับประทานอาหารที่นี่”