ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 638

จ้วงจ้วงรินเหล้าลงอีกจอก ดื่มลงไป หลังจากที่ดื่มไปแล้ว ก็ยิ้มแล้วเอ่ยออกมาต่อ “ในตอนนั้น ข้างกายของข้ามีสาวใช้อยู่สี่คน ฉินจือ ฉยงหวา เหยาจื่อ ชิงชิว ทั้งสี่คนดีกับข้ามาก เพราะว่าทุกคนล้วนแต่เติมโตขึ้นมาพร้อมกับข้า พวกนางอายุเพียงแค่เจ็ดขวบก็อยู่ข้างกายข้าแล้ว ได้ชื่อว่าเป็นนายบ่าว แต่จริง ๆ แล้วเป็นเหมือนเพื่อนเล่น เพื่อนสนิทที่ค่อย ๆ เติบโตขึ้นมาด้วยกัน”

“และด้วยอายุที่ค่อย ๆ เติบโตขึ้น เซียวเซียวยังไม่ได้บอกกับข้าว่าชอบข้า ในใจของข้าร้อนรน ข้าแอบส่งสัญญาณทั้งในที่แจ้ง ในที่ลับให้เขารู้ แต่เจ้าท่อนไม้นี้ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่เข้าใจ ข้าโมโหยิ่งนัก รู้สึกว่าเขาไม่ชอบข้า และก็เป็นในเวลานั้น องค์รัชทายาทของแคว้นต้าเหลียงก็เข้ามา เขาบอกว่าเพียงแค่ชั่วแวบเดียวก็ถูกใจข้า เสนอขออภิเษกกับเสด็จพี่ บอกว่าจะขอข้าแต่งกลับไปยังต้าเหลียง ในปีนั้น ข้าอายุสิบห้าปี”

รอยยิ้มของนางยิ่งดูขมขื่น หยุดชะงักไปนาน อารมณ์ซับซ้อน ราวกับว่าเรื่องราวเหล่านี้ดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นในชาติที่แล้ว

“แน่นอนว่าข้าไม่ยอมอภิเษกเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ ข้าไม่อยากจะจากเซียวเซียวไป ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นท่อนไม้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้บอกว่าชอบข้า ข้าบอกกับเสด็จพี่ว่าข้าไม่ยอมแต่ง เสด็จพี่ดุด่าข้าไปยกใหญ่ บอกว่าข้าเอาแต่ใจ บอกว่าข้าถูกรุมรักจนเสียคน ในตอนนั้น ข้าถึงได้รู้ว่า ที่แท้เสด็จพี่ไม่ได้ชื่นชอบข้า กระทั่งเขายังโกรธเกลียดข้า ช่างน่าขบขันเพียงใด ข้าคิดมาโดยตลอดว่าเขารักน้องสาวอย่างข้ามากมาโดยตลอด”

“ข้ากลับไปร้องไห้เสียยกใหญ่ในวัง ร้องไห้อยู่นาน เซียวเซียวก็ดูข้าร้องไห้มาโดยตลอด ไม่ปลอบใจข้า ยืนเป็นท่อนไม้อยู่ตรงนั้น ไม่ขยับเขยื้อน รอจนเมื่อข้าร้องไห้พอแล้ว เขาถึงได้เดินเข้ามา...”

จ้วงจ้วงหมุนวนจอกอยู่ในมือ ในที่สุดอารมณ์ก็ดูมีร่องรอยของความอ่อนหวาน “เขาเข้ามากอดข้าในทันที จูบลงบนริมฝีปากของข้า เขาบอกว่าจะไปขอร้องกับเสด็จพี่ บอกว่าเขาอยากแต่งงานกับข้า เขาบอกจบแล้วก็จากไป หลังจากที่เขาไปได้ไม่นาน ข้าก็ยังไม่ได้สติกลับมา นั่งอึ้งอยู่ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้งนั้น มองดูใบหน้าของตนเองที่แดงก่ำเหมือนกับกุ้งต้ม”

นางถอนหายใจออกมาเบา ๆ “ตอนนี้เมื่อย้อนคิดขึ้นมา ตอนนั้นเป็นช่วงที่ข้ามีความสุขมากที่สุด”

จื่ออันมองยังนาง หลังจากที่ดื่มไปหลายแก้ว ใบหน้าของนางก็แดงก่ำราวกับกุ้งต้ม น่ามองยิ่งนัก จื่ออันรู้สึกว่าโลกนี้คงจะไม่มีใครที่งดงามไปกว่านางอีกแล้ว