ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 644

กุ้ยไท่เฟย องค์รัชทายาท ราชครู ฮองเฮา อ๋องหนานหวาย เฉินหลิงหลง เซี่ยหว่านเอ๋อร์ สนมรองซุน และยังมีพระสนมอี๋ท่านนั้น เพราะว่าเรื่องนั้นของพระสนมอี๋และองค์รัชทายาทนั้น นางรู้แล้ว

จื่ออันแอบนับคนเหล่านี้อยู่ในใจ บ่นพึมพำและสาปแช่งออกมาลับ ๆ มายังที่นี่ได้ไม่นานนัก กลับสร้างศัตรูเอาไว้ไม่น้อย

“ศัตรูเยอะเกินไปสินะ?” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยล้อเล่นออกมา

จื่ออันหันกลับไปถามนาง “ศัตรูของท่านเล่า มีเยอะหรือไม่?”

มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมา “ข้าแทบจะไม่มีศัตรูเลย”

“คนอื่นข้าไม่เอ่ยถึง องค์รัชทายาท ราชครู และฮองเฮาล้วนแต่เกลียดท่านเป็นอย่างมาก”

“พวกเขาไม่นับว่าเป็นศัตรู เป็นตัวตลก” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย

“ระวังตัวตลกพวกนี้ หากมันกระโดดขึ้นมาจริง ๆ แล้วจะเอาชีวิตคน” จื่ออันเอ่ย

“เป็นห่วงข้าหรือ?” มู่หรงเจี๋ยมองยังนางเหมือนกับเด็กน้อย

จื่ออันส่งเสียงออกมา “ห่วงท่านแล้วจะอย่างไร? ระหว่างสามีภรรยา หากว่ามีความสุขก็สุขด้วยกัน หากเจ็บปวดก็เจ็บปวดด้วยกัน ข้าเองก็หวังว่าท่านจะสบายดี และข้าเองก็จะได้มีชีวิตที่สงบสุข”

“อืม ไม่คิดจะให้ข้าได้แต่งพระชายารองหรอกหรือ?” มู่หรงเจี๋ยยิ้มเย็นออกมา

จื่ออันเอ่ย “ข้าพบว่าท่านจะจดจำความแค้นเอาไว้ได้ดีเป็นพิเศษ ข้าเคยเอ่ยออกมาแล้ว ท่านก็ยังเอาแต่เอ่ยถึงมัน หรือจะเป็นท่านเองที่คิดอยากจะแต่งพระชายารอง?”

มู่หรงเจี๋ยส่งเสียงฮึมออกมา “หากว่าเปลี่ยนเป็นข้าที่เอ่ยถึงมันออกมาครั้งหนึ่ง ดูว่าเจ้าจะโกรธแค้นหรือไม่”

“ท่านเอ่ยถึงมันออกมาเอง เอ่ยถึงแล้วก็ต้องช่วยหาให้ข้า หากว่าไม่หา ก็กลายเป็นเด็กน้อย!” จื่ออันเอ่ยตอบกลับมา

มู่หรงเจี๋ยมองยังนาง ทันใดนั้นก็ใช้มือบีบลงบนแก้มของนาง เอ่ยออกมาอย่างร้ายกาจ “แม้แต่คิดเจ้าก็อย่าได้คิด”