ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 648

“เจ้า......” นางถอยออกไป แทบจะเป็นลมไป “เจ้าเป็นใคร? เป็นใครที่แสร้งเล่นตลกกัน?”

“พี่สาม ผ่านไปเพียงแค่สิบเอ็ดปีเท่านั้น ก็จำข้าไม่ได้เสียแล้ว?” ร่างกายนั้นค่อย ๆ เข้าใกล้มา ภายใต้แสงที่สะท้อนลงมา หานชิงชิวมองเห็นเสื้อผ้าบนกายนั้น ทันใดนั้นก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมา “ผี!”

เสื้อผ้าบนกายนั้น นางจำได้ว่าเป็นชุดในตอนที่เหยาจื่อตกน้ำลงไป

“เหยาจื่อ” ส่งเสียงยิ้มเย้ยหยันออกมา “พี่สามกลัวข้าอย่างนั้นหรือ? ในเมื่อกลัวข้าแล้ว ทำไมถึงต้องทำกับข้าเช่นนี้?”

ในใจของหานชิงชิวเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก “ไม่ ไม่ ไม่ใช่ข้าที่เต็มใจ พวกเราเพียงแต่ทำตามคำสั่งของคนอื่น เหยาจื่อ ข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะฆ่าเจ้า แต่ข้าไม่มีวิธีอื่นแล้ว เจ้าเองก็รู้......”

นางเอ่ยไปพลาง ถอยกลับไปพลาง จนชนเข้ากับเก้าอี้แล้วล้มลงบนพื้น

“พวกเราเป็นคนขององค์หญิง พวกเราทำได้เพียงทำตามคำสั่งขององค์หญิง” “เหยาจื่อ” เอ่ยออกมาอย่างเย็นชา

หานชิงชิวคุกเข่าลงบนพื้น “ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าไม่ได้ตั้งใจ เจ้าปล่อยข้าไปเถิด เหยาจื่อ เจ้าปล่อยข้าไป พรุ่งนี้ข้าจะเผาเงินทองเครื่องประดับไปให้เจ้า เจ้าต้องการอะไรข้าก็จะเผาให้เจ้า”

“ดี เจ้าเอ่ยออกมาแล้ว ตกลงแล้วในปีนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมเจ้าจะต้องฆ่าข้า”

หานชิงชิวตะลึงไปครู่หนึ่ง นางลุกขึ้นยืนช้า จ้องมองไปยัง “เหยาจื่อ” ที่อยู่ตรงหน้า “เจ้าไม่ใช่เหยาจื่อ ตกลงแล้วเจ้าเป็นใครกัน?”

ถึงแม้ว่านางจะหวาดกลัว แต่ก็ไม่ถึงกับโง่งม เหยาจื่อรู้เรื่องราวทั้งหมด แล้วนางจะเอ่ยถามเรื่องราวในปีนั้นได้อย่างไร?

“เหยาจื่อ” เปิดผมไปทางด้านหลัง เผยใบหน้าอันเย็นชาออกมา เมื่อหานชิงชิวจ้องมองออกไป ก็อดไม่ได้ที่จะเผยความกรุ่นโกรธออกมา กลับกลายเป็นว่าเป็นเซี่ยจื่ออัน

“กลางดึกกลางดื่น พระชายามายังจวนของข้า มาหลอกให้หม่อมฉันตื่นตกใจ ตกลงแล้วเพื่ออะไรกัน?” เมื่อหานชิงชิวสงบใจลงแล้ว ก็เอ่ยออกมาด้วยความโมโห

จิ่ออันเดินเข้ามาอย่างใจเย็นแล้วนั่งลง "ฮูหยิน นั่งลงเถิด พวกเรามาพูดถึงกายตายของเหยาจื่อกันดี ๆ”