จื่ออันมองไปยังหานชิงชิว “ว่ามาเถิด บอกเรื่องที่เจ้ารู้ออกมา ส่วนเรื่องการตายของเหยาจื่อ ข้าจะไม่ถามไถ่ และก็ไม่แจ้งไปทางด้านจวนขององค์หญิง”
หานชิงชิวไม่เชื่อนาง “ท่านจะรักษาคำสัญญาหรือ?”
“ข้าขอใช้สถานะของพระชายาสาบาน หากว่าข้าบอกออกไป ขอฟ้าผ่าลงมา” จื่ออันเอ่ย
นางจะไม่เอ่ย ก็ไม่ได้หมายความว่าแม่ทัพซูชิงที่อยู่บนหลังคานั้นจะไม่เอ่ยออกมา
ทว่าหานชิงชิวไม่รู้ว่าเป็นซูชิง คิดเพียงแต่ว่าเป็นทหารองค์รักษ์ของนาง หากว่านางสาบานออกมาว่าจะไม่เอ่ย ทหารองค์รักษ์เป็นคนของนาง แน่นอนว่าไม่มีทางที่จะเอ่ยออกมาเช่นกัน
นางนั่งลงอย่างสลดใจ เอ่ยออกมา “ไม่ผิด เป็นองค์จักรพรรดิ ไม่เกี่ยวข้องอันใดกับข้า”
นางจุดตะเกียง แสงตะเกียงส่องสว่างจนมองเห็นทุกอย่างในห้อง ที่นี่ดูหรูหราอย่างมาก แม้แต่เก้าอีกไม้ก็ยังทำจากไม้มะฮอกกานี
นางมองไปรอบ ๆ และรู้ว่าบางทีทุกอย่างอาจจะมาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...