ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 654

เชือกบ่วงบาศ ก็เท่ากับว่าเป็นไท่หวงไท่โฮ่วทรงเสด็จมาด้วยพระองค์เอง หวงไท่โฮ่วไม่มีทางขัดขวางไม่ให้นางไปพบกับองค์จักรพรรดิ

จื่ออันเมื่อได้ยินว่าฉินจือมาเพื่อของยืมเชือกบ่วงบาศ ในใจก็เกิดความสงสัย “องค์หญิงต้องการไปทำอะไร?”

ฉินจือเอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม “องค์หญิงบอกว่าทรงคิดถึงไท่หวงไท่โฮ่ว อยากจะยืมเชือกบ่วงบาศมา ก็เหมือนกับได้พบกับไท่หวงไท่โฮ่ว”

จื่ออันในใจรู้สึกแย่ขึ้นมา “เมื่อคืนวานนี้องค์หญิงของเจ้ายังสบายดีอยู่ใช่หรือไม่?”

ฉินจือเอ่ย “ไม่ค่อยดีนัก ตั้งแต่ที่พระชายาจากไปแล้ว นางก็ถามออกมาว่าหลายปีมานี้ องค์จักรพรรดิประทานอะไรให้บ้าง และยังนั่งอยู่ในห้องคลังกว่าครึ่งค่อนคืน”

จื่ออันนิ่งเงียบไป ดูเหมือนว่านางจะเสียใจเข้าแล้วจริง ๆ ไม่น่าแปลกที่นางจะคิดถึงไท่หวงไท่โฮ่วขึ้นมา ไท่หวงไท่โฮ่วเป็นเสด็จย่าของนาง ผู้อาวุโสเพียงคนเดียวในโลกนี้ของนาง

จื่ออันเชื่อใจฉินจือ จึงได้นำเชือกบ่วงบาศมอบให้กับนาง

จ้วงจ้วงแต่งกายอย่างเรียบร้อย นำเชือกบ่วงบาศแล้วเข้าวังไป

นางไปยังวังของหวงไท่โฮ่วก่อน เมื่อหวงไท่โฮ่วได้ยินว่านางจะไปยังวังซีเหวย ก็ขมวดคิ้วแล้วถามออกมา “เจ้าจะไปวังซีเหวยทำอะไรกัน?”

“คิดถึงองค์จักรพรรดิแล้ว อยากจะพบเขา” จ้วงจ้วงเอ่ย

หวงไท่โฮ่วเห็นว่าสีหน้าของนางซีดขาว ท่าทีดูประหลาด ก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมา “เจ้าเป็นอะไรไป? หรือว่าจะไม่มีความสุข?”

จ้วงจ้วงมองยังนาง เรื่องในปีนั้น นางอาจจะไม่ได้มีส่วนร่วมด้วย มิฉะนั้นแล้ว ก็คงจะไม่ประทานงานสมรสให้กับเซียวเซียวและหานชิงชิว

“ไม่มีอะไร เพียงแต่ในใจไม่มีความสุขเล็กน้อย อยากจะพูดคุยกับองค์จักรพรรดิสองสามประโยค”

“องค์จักรพรรดิฟังไม่ได้ยิน เจ้ามีอะไรที่ไม่สบายใจก็บอกกับข้ามาเถิด” หวงไท่โฮ่วกุมมือของนาง มองมายังนาง แล้วตรัสออกมาด้วยความจริงใจ “เป็นเพราะว่าเซียวเซียวหรือไม่? หลายปีมานี้ เจ้าไม่ได้ลืมเขาไปแล้วหรอกหรือ? ปล่อยวางเสียเถิด จ้วงจ้วง โลกนี้มีชายหนุ่มที่ดีพร้อมมากมาย ชายหนุ่มที่โลเลเช่นนี้ ไม่ควรที่จะจดจดเอาไว้”

จ้วงจ้วงยิ้มออกมา สายตาดูสดใสเป็นพิเศษ “พี่สะใภ้เองก็คิดว่าเขาโลเลอย่างนั้นหรือ?”

“หรือว่าจะไม่ใช่กัน? เรื่องในปีนั้นของเขาและหานชิงชิว ทำร้ายจิตใจเจ้า หากว่าไม่ได้เห็นแก่หน้าของจิ้งกั๋วโหวแล้ว ข้าจะประทานงานสมรสออกไปได้อย่างไร?” หวงไท่โฮ่วตรัสออกมาด้วยความกรุ่นโกรธ