“ร้องขออะไรเพคะ?” จื่ออันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ
หวงไทโฮ่วเงียบลงครู่หนึ่ง ถึงได้ตรัสออกมาเสียงเบา “เขาบอกว่า หากว่าเขาตายไปในสนามรบ อย่าได้ฝังศพเขาไว้ในสุสาน แต่ให้ฝังไว้ในภูเขา!”
“ภูเขา? ภูเขาด้านนอกเมืองหรือเพคะ?”
“ใช่แล้ว เป็นภูเขาที่ก่อนหน้านั้นจ้วงจ้วงชอบไปหลบร้อนมากที่สุด จักรพรรดิพระองค์ก่อนทรงประทานจวนแห่งหนึ่งให้จ้วงจ้วงอยู่ในภูเขาแห่งนี้ ในตอนที่เซียวเซียวออกรบนั้น จ้วงจ้วงเองก็อยู่ที่ภูเขาแห่งนี้พอดี ในตอนนั้น ข้าคิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร ภายหลังก็ค่อย ๆ ลืมเรื่องนี้ไป มาถึงตอนนี้ เมื่อคิดขึ้นมา สวรรค์ เด็กสองคนนี้......” น้ำเสียงของหวงไท่โฮ่วดูสะอื้นขึ้นมาเล็กน้อย นางรักและห่วงใยจ้วงจ้วงจากใจจริง หากว่าเปลี่ยนเป็นผู้อื่น ก็คงจะไม่ทำให้นางเจ็บปวด และรู้สึกผิดจริง ๆ
จื่ออันไม่ได้เอ่ยอะไรออกมานาน
หวงไท่โฮ่วก็ไม่ทรงตรัสอะไรออกมาอีก
จิ้งกั๋วโหวเข้าวังมาในเวลานี้ ฟ้าก็เริ่มมืดครึ้ม
หวงไท่โฮ่วมองไปยังจิ้งกั๋วโหวที่ผมขาวโพลน “ท่านโหว ช่วงนี้ร่างกายเป็นอย่างไรบ้าง?”
“ขอบพระทัยหวงไท่โฮ่วที่ทรงเป็นห่วง กระหม่อมยังถือว่ายังแข็งแรงอยู่!” น้ำเสียงของจิ้งกั๋วโหวดังราวกับนาฬิกา จริงด้วย จื่ออันเห็นว่าวันนั้นสีหน้าของเขาแดงฟาด เลือดลมไหลเวียนดี ก็รู้ได้ว่าร่างกายของเขาแข็งแรงจริง ๆ
“เช่นนั้นก็ดี ร่างกายของท่านโหวแข็งแรง ก็ถือว่าเป็นโชควาสนาของต้าโจวแล้ว!”
“พระวรกายดั่งหงส์ของหวงไท่โฮ่วแข็งแรง ถึงได้ถือว่าเป็นโชควาสนาของต้าโจวพวกเราพ่ะย่ะค่ะ” ท่านโหวเอ่ยออกมา
หวงไท่โฮ่วยิ้มออกมา “ดี ข้ารู้ว่าท่านโหวเป็นคนตรงไปตรงมา ไม่ต้องอ้อมค้อมแล้ว ท่านบอกข้ามา ในปีนั้นก่อนที่เซียวเซียวจะแต่งงานกับหานชิงชิว เกิดเรื่องอะไรขึ้น? องค์จักรพรรดิบอกตระกูลเซียวว่าอย่างไร? คุกคามพวกท่านหรือไม่?”
ท่านโหวที่เคยผ่านคลื่นลมฝนมาก่อน เมื่อได้ยินคำถามที่เฉียบคมของหวงไท่โฮ่วเช่นนี้ ก็ยังคงสงบไม่ตื่นตกใจใด เอ่ยตอบออกมาอย่างนอบน้อม “หวงไท่โฮ่ว ไม่มีเรื่องเช่นนี้ขึ้น ในปีนั้นเป็นเซียวเซียวที่อกตัญญูเลอะเลือนไป แอบลอบสานสัมพันธ์กับสาวใช้ขององค์หญิง ทำร้ายองค์หญิงเข้า จนตระกูลเซียวไม่มีวาสนาได้สู่ขอองค์หญิงที่มีคุณธรรมเช่นนี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...