ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 660

เขามายังร้านจู้เสียน หาห้องส่วนตัวเพื่อดื่มเหล้า ดื่มเหล้าร้อนแรงเพียงลำพังไปห้าจอก เขาก็ฟุบลงบนโต๊ะ ดื่มจนกระทั่งในใจไม่มีความรู้สึกใด

ท่ามกลางความมึนเมา เขาเหมือนจะได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา มีคนนั่งลงอย่างแผ่วเบา ด้านข้างกายของเขา

มีคนกอดเขาไว้ แล้วเอ่ยออกมาข้างหูเขา เอ่ยว่าอะไรนั้นเขาเองก็ไม่ได้ยิน ทว่ากลับคิดถึงความอ่อนโยนนี้ ความอ่อนโยนที่ห่างหายไปเสียนาน

เหมือนกับครั้งแรกที่เขากอดจ้วงจ้วง และจูบนาง โดยที่ไม่สนใจสิ่งใด เขาอยากจะกลับไปเป็นตนเองในตอนนั้นยิ่งนัก

กลับไปไม่ได้แล้ว พวกเขาล้วนแต่ไม่มีความกล้าดั่งเช่นในตอนนั้นแล้ว และก็ไม่ได้ไร้เดียงสาเหมือนตอนต้นแล้ว

“จ้วงจ้วง!” ริมฝีปากของเขาพึมพำชื่อนี้ออกมา รับรู้ได้ว่าใบหน้าของหญิงสาวที่กอดเขาอยู่นั้นมีน้ำตาไหลซึมออกมา

เป็นจ้วงจ้วงจริง ๆ ที่มาหาเขาในยามมืด นางมาแล้ว

นางกอดเขาเอาไว้ ไม่มีความคิดอื่นใด นางเพียงหวังว่าตนเองจะจดจำรสชาติเช่นนี้ได้ นางลืมไปนานมากแล้ว ความรู้สึกของการสัมผัสแนบเนื้อเช่นนี้

ในที่สุดเขาก็กลับมามองเห็นชัดเจน มองไปยังนาง

จ้วงจ้วงผละออกไปมองเขาด้วยรอยยิ้ม “รู้ว่าท่านอยู่ที่นี่ ข้าก็เลยจะมาพูดคุยด้วย”

เซียวเซียวที่มึนหัวอย่างมาก ไม่รู้ว่าจะเป็นเพราะรอยยิ้มของนางหรือไม่

เขาเอื้อมมือออกมา ปลายนิ้วอันหยาบกร้านแตะลงบนแก้มของนาง ปาดน้ำตาออกไป แล้วเอ่ยพึมพำออกมา “ในใจของข้า เป็นเหมือนกับทารก ทำไมคนอื่นถึงต้องมาทำร้ายเช่นนี้ด้วย?”

จ้วงจ้วงหัวเราะออกมาทั้งน้ำตา “ดูท่านสิ โง่เง่ายิ่งนัก!”

“ตั้งแต่ที่ข้าเข้าวังไป ข้าก็บอกแล้วว่าข้าโง่งม มาตอนนี้คิดดูแล้ว ก็คงจะโง่จริง ๆ!” เขาหัวเราะออกมาราวกับเด็กน้อย ดวงตาของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยความมึนเมาและความเจ็บปวด “เพียงแค่คนโง่เขลาคนหนึ่ง ท่านยังคิดถึงมานานหลายปี ท่านไม่ใช่ยิ่งโง่กว่าหรอกหรือ?”