ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 662

“ไปที่ใดกัน?” ฉินจือเอ่ยถาม

“ข้าอยากจะไปพักอยู่ที่เขาน้ำพุร้อนสักระยะหนึ่ง พวกเจ้าเป็นเก็บของพวกเจ้าให้เรียบร้อยก่อน พรุ่งนี้เช้าค่อยมาเก็บให้ข้า” จ้วงจ้วงเอ่ยออกมา

ฉยงหวาพยักหน้า “ไปเขาน้ำพุร้อนก็ดี ไปพักผ่อนให้สบายใจ”

พวกนางถอนหายใจออกมา หากว่าองค์หญิงยินยอมออกจากเมืองหลวงไป บางทีเรื่องราวอาจจะดีขึ้นมาบ้างก็ได้

“อืม ไปเถิด ข้าเริ่มง่วงแล้ว จะต้องนอนพักให้เร็วเสียหน่อย” จ้วงจ้วงเอ่ย

ฉินจือลุกขึ้นยืน เอ่ยออกมากับฉยงหวา “ข้าจะออกไปบอกกับคนขับรถม้าก่อน เจ้ากลับไปเก็บของของเจ้า รวมทั้งของพวกนั้นของข้า ก็เก็บไปพร้อมกันเลย เอาเสื้อผ้าไปมากเสียหน่อย พวกเราพักกันสักหลายวัน”

“ตกลง” ฉยงหวาเอ่ย

ทั้งสองคนรับใช้รอจนจ้วงจ้วงนอนหลับถึงได้ออกไป

จ้วงจ้วงเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของทั้งสองคนค่อย ๆ ไกลออกไป นางถึงได้ลุกขึ้นมาอย่างช้า ๆ กอดผ้าห่มเอาไว้ นั่งอย่างนั้นอยู่นาน ก่อนลุกเดินออกไปช้า ๆ

เทียนในห้องนอนถูกจุดเอาไว้ เปลวไฟลุกโชนขึ้นมา นางมองไปยังเปลวไฟนั้น ดวงตาสะท้อนแสงไฟสว่างไสว กลับไม่รู้ว่าน้ำตาไหลออกมา หรือว่าเป็นเปลวไฟกันแน่

บนโต๊ะชานั้นมีกาน้ำชาและน้ำอยู่ นางรินออกมาหนึ่งจอก ก่อนจะดื่มลงไป

นางเดินไปด้านหน้าของโต๊ะหนังสือ ก่อนจะกางกระดาษฟางออกมา ฝนหมึกแล้วเขียนอะไรออกมาเล็กน้อย แต่ก็ยกพู่กันออกมาอยู่นาน ก็ไม่รู้ว่าจะเขียนอะไรออกมา

ฉากก่อนหน้านั้นย้อนกลับมาอยู่เบื้องหน้านาง สุข ทุกข์ หัวเราะ ร้องไห้ ทุกอย่างล้วนแต่ดูสงบนิ่ง

เป็นเหมือนเส้นตรง

ความพลิกผันในชีวิตของนาง สุดท้ายแล้วก็จะกลายเป็นเพียงเส้นตรง