ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 67

เดิมทีมหาเสนาบดีเซี่ยได้พบกับฮองเฮาเป็นเวลานาน คิดว่าฮองเฮากำลังโกรธ ดังนั้นเขาจึงไปเข้าเฝ้าหวงไท่โฮ่ว

กงเหว่ยก้าวไปข้างหน้าและกล่าวว่า “ฮองเฮา มหาเสนาบดีเซี่ยและนางสนมเหมยได้ไปที่วังโซ่วอันแล้ว โดยกล่าวว่าพวกเขากำลังทักทายไทเฮา”

ฮองเฮาโกรธเคือง “ก่อกวนไปทั่ว อยากจะไปเข้าเฝ้าไทเฮา แล้วจะมาหาข้าทำไม”

ฮองเฮาตอบกลับไปอย่างโกรธเคือง และอยากจะถามจื่ออานต่อไป

อย่างไรก็ตามจื่ออานได้ทำการรักษา โดยการเอาสมุนไพรซึ่งเผาร้อนแล้วนำมานาบตรงตำแหน่งที่ฝังเข็ม และใช้การฝังเข็มไปที่ท้องขององค์จักรพรรดิเหลียง

เธอนั่งยอง ๆ อยู่ข้างเตียง ใบหน้าของเธอเคร่งขรึมและพิถีพิถันมาก เธอไม่มีอาการประจบประแจงอีกต่อไปเมื่อเข้ามาในวังครั้งแรก และตอนนี้เธอเป็นหมอที่มีความมั่นใจ

ฮองเฮามองเข้าไปในดวงตาของเธอ รู้สึกรำคาญเล็กน้อยที่เธอให้ต้นดอกแดงบำรุงเชือดในวันนั้น มันคงจะดีถ้าเธอจะแต่งงานกับอาซิน

อย่างไรก็ตามเวลาของปีนี้ผ่านไปเพียงชั่วพริบตา เธอเสียใจกับการแต่งงานในที่สาธารณะ หากเธอยังเต็มใจที่จะเป็นนางสนมขององค์จักรพรรดิเหลียง เธอจะต้องถูกคนทั้งโลกหัวเราะเยาะอย่างแน่นอน

ขณะที่จื่ออานทำการฝังเข็ม ฮองเฮาก็นั่งถัดจากเธอและหมุนลูกปัดอธิษฐาน เพื่ออ่านพระคัมภีร์

การเอาสมุนไพรมาเผาร้อนใช้เวลาค่อนข้างนาน ฮองเฮาก็ไม่สบายใจในการอ่านพระสูตรนี้ โดยมักจะนึกถึงสิ่งที่จื่ออานพูดอยู่เสมอ

เธออยู่ในความสับสน ตื่นเต้นและตื่นตระหนก เธอไม่กล้าที่จะมองไปข้างหน้า แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะตั้งหน้าตั้งตารอ

ย้อนไปในปีนั้นในความทรงจำ หมอหลวงบอกเธออย่างโหดเหี้ยมว่า ขาขององค์จักรพรรดิเหลียงได้รับบาดเจ็บสาหัส ขาของเขาได้รับบาดเจ็บทั้งหมด ในอนาคตเขาอาจไร้สมรรถภาพ และไม่สามารถส่งต่อให้ลูกหลานต่อไปได้

ข่าวนี้เป็นเหมือนสายฟ้าที่ฟาด ทำให้หัวใจเธอแตกสลาย

เขามีโอกาสที่ดีที่จะได้เป็นรัชทายาท แต่เพราะเขาไร้สมรรถภาพ เขาจึงเกิดมาพร้อมกับความหวัง