คำพูดของซ่งรุ่ยหยาง เป็นเหมือนกับน้ำเย็นในจาน ทำลายความหวังของทุกคนลงไป
จื่ออันยังคงไม่ยอมแพ้ “เขาละมั่งโลหิตมีเป็นคู่ ถูกหลิวเย่ว์ขโมยไปข้างหนึ่ง ยังคงเหลืออีกข้างหนึ่ง?”
คำพูดของซ่งรุ่ยหยาง ดับความฝันสุดท้ายของจื่ออัน “นางขโมยออกไปคู่หนึ่ง”
ความหวังที่เพิ่งจะเกิดขึ้น ถูกทำลายลงไปอีกครั้ง ความรู้สึกเช่นนี้ช่างยากจะรับได้ อ๋องเหลียงรู้สึกแย่มากที่สุด อ๋องเหลียงเป็นผู้ที่ต้องทนทุกข์มาโดยตลอด
ซ่งรุ่ยหยางยังคงถามถึงเรื่องของจ้วงจ้วงต่อ จื่ออันไม่ได้ปิดบังใด นำเรื่องที่นางฆ่าตัวตายและเซียวเซียวสละชีพเล่าออกมา
ซ่งรุ่ยหยางได้ฟังแล้วก็รู้สึกซาบซึ้งใจ ถอนหายใจออกมาติดต่อกัน ก่อนที่จะแสดงออกมาว่าต้องการจะไปเยี่ยมจ้วงจ้วง
ทุกคนต่างก็รู้สึกชื่นชมเขา เพราะอย่างไรแล้วในปีนั้น เขาและจ้วงจ้วงก็มีสัญญาหมั้นหมายกันอยู่ แต่กลับถูกต้าโจวยกเลิกงานอภิเษกเสีย คราวนี้ยังคงยืนกรานที่จะมาขออภิเษก ทว่าก็เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น เขาไม่แม้แต่จะมีความโมโหเพียงนิด
จื่ออันรู้สึกว่ารัชทายาทของต้าเหลียงผู้นี้ก็ดูจะเป็นคนเจ้าอารมณ์
งานเลี้ยงครั้งนี้จนถึงท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนต่างก็ไม่มีใจที่จะดื่มเหล้ากันอีก ต่างก็แยกย้ายกันไปแต่เนิ่นแล้ว มู่หรงเจี๋ยนำซ่งรุ่ยหยางไปพักผ่อนยังเรือนพัก
วันรุ่งขึ้น หวงไท่โฮ่วทรงเรียกตัวจื่ออันและหมอหลวงเข้าวังไปเพื่อสอบถามสถานการณ์ของจ้วงจ้วง
เมื่อได้ยินว่าไม่มีวิธีการใดแล้ว หวงไท่โฮ่วก็ถอนหายใจยาวออกมา ให้จื่ออันและคนอื่น ๆ ออกไป
จื่ออันและคนอื่น ๆ เพิ่งจะจากไปได้ไม่นาน กุ้ยไท่เฟยก็เข้าวังมา
หลังจากที่จ้วงจ้วงเกิดเรื่องขึ้นแล้ว นางก็ไม่เคยไปเยี่ยมจ้วงจ้วงเลย
เข้าวังมาครั้งนี้ นางเอ่ยขึ้นมาว่าจ้วงจ้วงอาจจะไม่ไหวแล้ว จะต้องหาใครมาแต่งกับจ้วงจ้วงเสีย มิฉะนั้น นางก็จะกลายเป็นวิญญาณที่โดดเดี่ยว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...