ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 69

นางสนมเหมยนำตัวมหาเสนาบดีเซี่ยและหลิงหลงฟูเหรินเข้าไปในห้องโถง

นางสนมเหมยก้าวไปข้างหน้า คุกเข่าลงบนพื้น “หม่อมฉันทรงเป็นห่วงหวงไท่โฮ่ว ขอให้หวงไท่โฮ่วมีสุขภาพที่แข็งแรงยิ่งยืนนาน”

หลังจากการคำนับของนางสนมเหมย มหาเสนาบดีเซี่ยได้นำหลิงหลงฟูเหรินเดินไปข้างหน้า “กระหม่อมตั้งใจเป็นพิเศษที่จะพาฟูเหรินเข้าไปในวัง เพื่อต้อนรับหวงไท่โฮ่ว ถวายพระพรหวงไท่โฮ่ว”

หวงไท่โฮ่วหรี่ตา “มหาเสนาบดีเซี่ยมาแล้วเหรอ? รีบลุกขึ้นเถอะ”

มหาเสนาบดีเซี่ยคุกเข่า ร้องไห้ออกมาทันที “ข้าน้อยมิบังอาจ! ข้ายังมีความผิด!”

หวงไท่โฮ่วตกใจ “เกิดเรื่องอะไรขึ้น? เจ้าร้องไห้ทำไม?”

หลิงหลงฟูเหรินก้มศีรษะ ใบหน้าของเธอมีน้ำตา “หวงไท่โฮ่วมองทะลุปรุโปร่ง นางสนมเข้ามาในวังในวันนี้กับฟูจุน เพื่อมาสารภาพบาป”

หวงไท่โฮ่วตรัสถามด้วยความประหลาดใจว่า “เจ้ามาสารภาพบาปอะไรกัน?”

มหาเสนาบดีเซี่ยกล่าวอย่างเศร้าใจพร้อมทั้งน้ำตาว่า “หวงไท่โฮ่ว เป็นเรื่องของเซี่ยจื่ออานลูกสาวของข้าที่เสียใจกับการแต่งงานกับจักรพรรดิเหลียง ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าเธอกล้าทำเช่นนี้ ก่อนจะแต่งงาน ข้าถามนางแล้ว นางบอกว่าเต็มใจ ข้าก็กล้าจัดพิธีอภิเษก ใครจะรู้ว่านางเสียใจกับการแต่งงานหลังจากเกี้ยวเจ้าสาวมาถึงที่วัง นางทำเรื่องไร้สาระมากมาย ต่อมาหลังจากตรวจสอบก็พบว่า เป็นความคิดของแม่แท้ ๆ ของนางที่ชื่อหยวนซื่อ หยวนซื่ออิจฉาที่หลินหลงฟูเหรินให้กำเนิดลูกชายและลูกสาวให้กับเซี่ยหลิงหลง แต่ตัวเธอเองไม่มีลูก ดังนั้นเธอจึงยุยงให้จื่ออานแก้แค้นหลิงหลงฟูเหริน และมหาเสนาบดีเซี่ย ข้ามีความผิด ที่ไม่สามารถจัดการเรื่องครอบครัวของข้าเองได้ ซึ่งสร้างปัญหาให้องค์จักรพรรดิเหลียง พระองค์เสียพระพักตร์ และมหาเสนาบดีก็ไม่มีอะไรจะไถ่ถอนจริง ๆ!”

หวงไท่โฮ่วตกใจเล็กน้อย “เรื่องของการกลับใจที่จะแต่งงาน ทำให้เกิดปัญหาในเมืองจริง ๆ แล้วหยวนซื่อจะยุ่งวุ่นวายเช่นนี้ได้อย่างไร ข้าได้ยินมาว่าเธอยังเป็นผู้หญิงที่มีความสามารถมาก่อน จะเห็นได้ว่าความโง่เขลาของผู้หญิงคือคุณธรรม และนี่คือความจริง”

ในใจของหวงไท่โฮ่วมีข้อสรุปของตัวเองเกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันนั้น ทว่าสิ่งที่นางงุนงงคือสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านไปหลายวันแล้ว ฮองเฮาไม่ทรงไล่ตาม ทำไมพวกเขาจึงไปที่วังเพื่อสารภาพบาป?

เธอหยุดและถามว่า “ใช่แล้ว องค์จักรพรรดิเหลียงบอกกับตระกูลหยวนก่อนหน้านี้ว่า นั่นคือเซี่ยหว่านเอ๋อ หญิงสาวคนที่สองของเซียงฟู่ที่แต่งงานแล้ว ทำไมในภายหลังถึงกลายเป็นเซี่ยจื่ออานได้? หลังจากเปลี่ยนตัวเป็นเซี่ยจื่ออานแล้ว หยวนซื่อเห็นด้วยหรือไม่?”

หลิงหลงฟูเหรินร้องไห้ และกล่าวว่า “หวงไท่โฮ่วได้โปรดอภัย ไม่ใช่วันหรือสองวันสำหรับฟูเหรินที่จะเห็นนางสนมของเธอในวัง นางอดกลั้น แต่นางยังไม่พอใจ และต้องการไล่นางหม่อมฉันออกไป สิ่งนี้นำไปสู่การแต่งงานที่สำนึกผิด ในเวลานั้นจื่ออานขอร้อง บอกว่านางต้องการจะแต่งงานกับองค์จักรพรรดิเหลียง และเฝ้ารององค์จักรพรรดิเหลียงมาเป็นเวลานานแล้ว จึงขอให้หว่านเอ๋อยอมให้การแต่งงานครั้งนี้เกิดขึ้นกับนาง เห็นได้ชัดว่านางต้องการ แต่สุดท้ายนางกลับบอกว่าถูกบังคับต่อหน้าองค์จักรพรรดิเหลียง หม่อมฉันไม่ได้ตำหนิจื่ออาน นางเป็นเพียงเด็ก และถูกแม่หลอกใช้เท่านั้น”

หลังจากได้ยินเรื่องนี้ หวงไท่โฮ่วก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง มองไปที่นางสนมเหมย “เรื่องเซียงฟู่ เจ้ารู้หรือไม่?”

นางสนมเหมยก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม ปล่อยให้ซุนกงกงจากไป ถวายชาให้แก่หวงไท่โฮ่วเป็นการส่วนตัว “ไทเฮา หม่อมฉันรู้เรื่องของเซียงฟู่เล็กน้อย ลูกสาวสองคนของเซียงฟู่ก็ไปที่วังเพื่อทักทายหม่อมฉันเป็นครั้งคราว หลังจากการแต่งงานเสร็จสิ้น จื่ออานก็มาเช่นกัน ในเวลานั้น หม่อมฉันถามนางว่าจะแต่งงานกับองค์จักรพรรดิเหลียงไหม นางตอบตกลง”

หวงไท่โฮ่วมองมาที่เธอด้วยท่าทางสงบ “กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ การกลับใจการแต่งงานเป็นความคิดของเซี่ยจื่ออานและหยวนซื่อ? ทำไมนางถึงทำเช่นนี้?”

นางสนมเหมยส่งชา และถอนหายใจเบา ๆ “หวงไท่โฮ่ว หม่อมฉันรู้อะไรบางอย่าง หยวนซื่อนั้นเย่อหยิ่ง มีความสามารถ และภาคภูมิใจ นางคิดว่านางเป็นคนนอก และทุกคนในโลกนี้เป็นคนธรรมดา นางเคยด้อยกว่าหลิงหลงมาก่อน เพราะหลิงหลงเป็นม่าย ผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว เมื่อกลายมาเป็นญาติกัน ในใจนางมีแต่การดูถูก ต่อมาเมื่อนางเห็นภาพวาดของหลิงหลง แคว้นของนางก็สูงกว่าจริง ๆ ตั้งแต่นั้นมา นางก็เริ่มกดขี่หลิงหลงโดยใช้อำนาจของภรรยา หลิงหลงอดทนและสาบานว่าจะไม่วาดภาพอีก ซึ่งทำให้นางหยุดไปสองสามวัน อย่างไรก็ตาม หลังจากที่หลิงหลงคลอดบุตรฝาแฝด และมีลูกก่อนนาง เซียงฟู่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะความหึงหวงของนาง อารมณ์ของนางก็รุ่นแรงและแปลกประหลาดมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อแขกมาที่บ้าน นางก็พูดพล่ามกับผู้คน และพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของหลิงหลง ซึ่งเป็นเรื่องที่รู้กันดี และครั้งนี้ นางจัดวางหมากไว้อย่างดีที่สุด โดยมีจุดประสงค์เพื่อแก้แค้นเซียงเหยี่ยและหลิงหลง”