จื่ออันจ้องมองมายังนาง เมื่อเห็นว่าใบหน้าของนางดูสงบนิ่ง ไม่ได้มีความกังวลของผู้ที่บุตรสาวหายไปแม้แต่น้อย ก็ทำให้จื่ออันรู้สึกประหลาดใจขึ้นมา
หากว่านางไม่อดทนมากพอ ก็ต้องไม่เป็นกังวลกับอี๋เอ๋อร์
อีกทั้ง นางยังจะไปหาองค์รัชทายาทด้วยตนเอง นางเป็นเพียงแค่ชาวบ้านคนหนึ่งเท่านั้น จะไปหาองค์รัชทายาทได้อย่างไรกัน?
จื่ออันเอ่ย “ฮูหยิน ท่านรออยู่ที่นี้เถิด ให้พวกเราไปตามหาก็พอแล้ว”
หญิงสาวเหลือบมองพวกเขา สุดท้ายแล้วสายตาตกลงไปบนใบหน้าของอ๋องเหลียง “ท่านคงจะคืออ๋องเหลียง ใช่หรือไม่?”
อ๋องเหลียงพยักหน้า “ใช่แล้ว ฮูหยิน”
“ตกลง พวกท่านไปเถิด ไปตามหานางกลับมาให้ข้า” มารดาของอี๋เอ๋อร์เอ่ยออกมา และไม่ได้ยืนกรานความคิดเห็นก่อนหน้านั้นแม้แต่น้อย
อ๋องเหลียงโค้งกายตอบรับ
ทั้งสามคนออกจากจวนไปพร้อมกัน นำองค์รักษ์เงาของจวนองค์หญิงและตาวเหล่าต้าไปด้วย
และเป็นเพราะรู้ว่าก่อนหน้านั้นองค์รัชทายาทอยู่ที่หอหลานฟาง ทุกคนจึงตรงไปยังหอหลานฟาง ในตอนที่ไปถึงหอหลานฟางนั้น ก็พบว่าองค์รัชทายาทจากไปนานแล้ว
เพราะฉะนั้น ทั้งสามคนจึงได้แยกกัน อ๋องเหลียงเข้าวังไป จื่ออันนำคนหลายคนไปตามหาในโรงเหล้า และโรงน้ำชาในเมือง เซียวท่ากลับนำคนไปเดินตามถนนตะวันตก ที่นั่นร้านค้ามากมาย
แน่นอนว่าทั้งสามคนไม่รู้ว่า หลังจากที่พวกเขาจากไปแล้ว มารดาของอี๋เอ๋อร์ก็จากไปทันที
หลังจากที่นางจากไปแล้ว ก็ไปตามหาขอทานคนหนึ่งที่ตรงหัวมุมถนน เอ่ยกับขอทานไม่กี่คำ ขอทานก็จากไปทันที
อ๋องเหลียงไปยังวังบูรพา ทางวังบูรพาบอกว่ายังไม่กลับมา ก็ไปยังวังของฮองเฮา ก็ไม่พบว่าเขาเข้ามาก่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...