ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 693

ส่วนจื่ออันและมารดาของอี๋เอ๋อร์ ต่างก็ได้ข่าวมาจากขอทาน

ในตอนที่จื่ออันนำคนไปยังวัดตรงเชิงเขานั้น ก็พบเข้ากับมารดาของอี๋เอ๋อร์ ในมือของนางอุ้มตัวอะไร...ดูเหมือนว่าจะเป็นสุนัข แต่ว่าไม่ใช่ เมื่อมองไปให้ละเอียดแล้วก็คือหมาป่า

ฝีเท้าของนางรวดเร็ว ไม่ได้ดูสงบนิ่งเหมือนกับในตอนที่อยู่ในจวนองค์หญิง

จื่ออันนำตาวเหล่าต้าตามมาด้วย มารดาของอี๋เอ๋อร์หันกลับมาเหลือบมอง ก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจนัก เพียงแต่เอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย “พระชายาเองก็มาแล้ว?”

“ใช่แล้ว” จื่ออันเดินขึ้นไป เห็นเพียงว่าหมาป่าที่นางอุ้มอยู่นั้นจู่ ๆ ก็ยกขาหน้าขึ้นมา แล้วกระโจนเข้าใส่จื่ออันอย่างดุร้าย มารดาอี๋เอ๋อร์ส่งเสียงร้องตะโกนออกมา “ถอยไป ไม่มีตาเอาเสียเลย คนดีกับคนชั่วก็ยังแยกไม่ออกอย่างนั้นหรือ?”

เมื่อหมาป่าตัวนั้นก็ถูกมารดาของอี๋เอ๋อร์ตะโกนดุออกมา ทันใดนั้นก็ถอยออกมาหมอบอยู่ตรงเท้าอย่างเชื่อฟัง

จื่ออันมองยังนางด้วยความประหลาดใจ มักจะรู้สึกว่าหญิงสาวคนนี้ดูไม่ธรรมดา อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามออกมา “ไม่รู้ว่าควรจะเรียกท่านว่าอย่างไรดี?”

“หลิวเย่ว์” มารดาของอี๋เอ๋อร์เอ่ยออกมา

จื่ออันมองยังนางอย่างตกใจเล็กน้อย “หลิวเย่ว์? ท่านคือหลิวเย่ว์?”

มารดาของอี๋เอ๋อร์จ้องมองยังนางอย่างเงียบ ๆ “เป็นลิ่วเย่ว์ ไม่ใช่หลิวเย่ว์”

จื่ออันนึกถึงที่อี๋เอ๋อร์บอกว่า มารดาของนางมีเขาละมั่งโลหิต หรือว่าจะเป็นหลิวเย่ว์หัวหน้าพรรคคนนั้นที่ขโมยเขาละมั่งโลหิตไป?

ในใจของจื่ออันเกิดความยินดีขึ้นมา หากว่าเป็นเช่นนั้นแล้ว ก็คงจะดีจริง จ้วงจ้วงมีทางช่วยเหลือแล้ว

ทว่านางไม่ส่งเสียงใดเอ่ยออกมา “ไปเถอะ!”

คนกลุ่มนั้นเดินขึ้นภูเขาไป ฝีเท้าของหลิวเย่ว์และจื่ออันรวดเร็วราวกับว่าเหาะไป ทางเดินบนภูเขาเช่นนี้ช่างดูง่ายดายสำหรับพวกนางแล้ว

เมื่อมาถึงยังประตูวัด มีเณรน้อยกวาดใบไม้ที่ร่วงหล่นอยู่ด้านนอก เมื่อพบว่ามีคนมา ท่าทีของเขาก็ดูตื่นตระหนกขึ้นมาเล็กน้อย “พวกท่านเป็นใคร? ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่พวกท่านควรจะมา”

ตาวเหล่าต้าก้าวมายังเบื้องหน้าแล้วเอ่ย “บังอาจ พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนเสด็จมาถึงแล้ว ยังไม่รีบต้อนรับเข้าไปอีก?”