ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 702

จนกระค่ำคืนแล้วมู่หรงเจี๋ยถึงได้กลับมา จื่ออันคอยเขาพร้อมกับเฝ้าจ้วง ๆ อยู่ข้างเตียง เมื่อได้ยินเสียงของหนี่หรงแล้ว นางก็รีบเดินออกไป

“สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?” จื่ออันถอดเสื้อคลุมให้เขา เมื่อเห็นใบหน้าของเขาซีดขาว ก็รู้ได้ว่าสถานการณ์ไม่ดีนัก

มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมาด้วยความกรุ่นโกรธ “เสด็จแม่ตั้งใจที่จะตามหาสามีให้กับจ้วงจ้วง อีกทั้งยังได้ความเห็นชอบจากท่านอ๋องกวางตง เรื่องนี้ข้าในฐานะที่เป็นผู้น้อยจึงไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้ เพราะมิใช่เรื่องในราชสำนัก โต้เถียงกันทั้งคืน เสด็จลุงก็ไม่ยอมล่าถอยให้แม้แต่น้อย เขากำลังจะมาถึงแล้ว ต้องการจะพบกับจ้วงจ้วง”

จื่ออันเอ่ยออกมาอย่างเป็นกังวล “แม้แต่ท่านเองก็ยังจัดการกับท่านอ๋องกวางตงไม่ได้หรือ?”

“ผู้ใดจะจัดการกับเขาได้บ้าง?” มู่หรงเจี๋ยยังคงโมโหอย่างมาก

จื่ออันเอ่ยออกมา “วันนี้เกิดเรื่องบางอย่างขึ้น ท่านพบอ๋องเหลียงแล้วหรือยัง?”

“ไม่ เกิดอะไรขึ้น?” มู่หรงเจี๋ยหันกลับมาถาม

จื่ออันนำเรื่องที่องค์รัชทายาทจับตัวอี๋เอ๋อร์ไปเล่าออกมา

มู่หรงเจี๋ยส่งยิ้มเย้ยหยันออกมา “เศษสวะนี่รนหาที่ตายอย่างนั้นหรือ”

“ทว่าก็ดีเช่นกัน อย่างนั้นอ๋องเหลียงก็จะไม่ยินยอมล่าถอยให้” จื่ออันเอ่ย

“ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่ง” มู่หรงเจี๋ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เขาคงจะไปหารัชทายาท ส่งคนตามไปดูเขาแล้วหรือยัง? อย่าได้ปล่อยให้เขาทุบตีจนตายไปเสียเล่า”

“ส่งเซียวท่าตามออกไปแล้ว”