ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 703

จื่ออันถอนหายใจออกมาเบา ๆ หมุนกายเดินเข้าไป ปล่อยให้ทั้งสองลุงหลานทะเลาะกันตามใจชอบ

ก่อนจะนั่งลงบนหัวเตียวของจ้วงจ้วง มองสีหน้าที่สงบนิ่งของนาง เป็นเพราะกินแมลงเจ็ดส่วนเข้าไปดูดซับพิษภายในกายของนาง นางดูเหมือนกับคนที่นอนหลับไปอย่างนั้น

สองวันมานี้สามารถป้อนน้ำข้าวให้นางได้บ้างเล็กน้อย แน่นอนว่าสารอาหารไม่เพียงพอ เพราะฉะนั้นหลายวันมานี้ ร่างกายของนางจึงผอมลงไปมาก

เมื่อกุมมือของนางแล้ว ก็ผอมบางราวกับไร้กระดูก ก่อนจะเปิดแขนเสื้อของนางขึ้น ก็มองเห็นรอยแผลมากมายบนข้อมือของนาง ไม่ลึก แต่ก็มีจำนวนมาก ทำให้คนรู้สึกเศร้าใจขึ้นมา

ไม่รู้ว่านางรอดพ้นจากค่ำคืนอันมืดมิดและยาวนานนั้นมาได้อย่างไร เมื่อพลิกเปิดดูใบสั่งยาที่หมอหลวงจัดให้นางก่อนหน้านั้นแล้ว โดยมากเป็นชาเพื่อสงบสติอารมณ์ นางจำต้องใช้ชาสงบอารมณ์เหล่านี้ถึงจะนอนหลับลงไปได้

มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาอย่างเงียบ ๆ จื่ออันฟังออกว่าคือท่านอ๋องกวางตง

จื่ออันถอนหายใจออกมาเบา ๆ “จำได้ว่าจ้วงจ้วงเคยเอ่ยกับข้าเอาไว้ นางไม่ดื่มเหล้า ไม่กล้าดื่มเหล้า เพราะเมื่อดื่มเหล้าไปแล้วก็ไม่อาจจะควบคุมอารมณ์ของตนเองได้ นางต้องทนทุกข์ทรมานมาตลอดชีวิต”

น้ำเสียงอันหยาบกระด้างของอ๋องกวางตงดังมาจากด้านหลังของนาง “หวงไท่โฮ่วบอกว่าเจ้าเป็นหมอ ทักษะการแพทย์สูงส่ง ทำไมเจ้าถึงไม่มีทางช่วยนางเอาไว้?”

จื่ออันดึงแขนเสื้อของนางลงมา นางรู้ว่าท่านอ๋องกวางตงมองเห็นแล้ว

“ทุกคนล้วนแต่คิดที่จะช่วยเหลือนาง นางไม่อาจทำให้คนเกิดความเกลียดชังและอิจฉาได้ ความงดงามของนางเป็นเหมือนกับเทพธิดา ข้าคิดว่าคนธรรมดาในโลกนี้ล้วนแต่ไม่คู่ควรกับนาง”

ท่านอ๋องกวางตงไม่ได้โง่เขลา ฟังความหมายที่แอบแฝงอยู่ในนั้นออก จึงเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา “คิดจะช่วยเจ้าเด็กมู่หรงเจี๋ยนั่นหรือ? ในเมื่อเจ้าหวงแหนจ้วงจ้วงถึงเพียงนี้ ก็คงจะรู้ว่า หากว่านางจากไปเช่นนี้ก็จะกลายเป็นวิญญาณที่ไร้คู่ครองโดดเดี่ยว”