ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 715

ในใจของฮองเฮารู้สึกแย่เป็นอย่างยิ่ง นางยังคงกล่าวโทษว่า ในเมื่ออ๋องเหลียงรับรู้ความเจ็บปวดของนางแล้ว ทำไมถึงได้ไม่อาจรู้ความไปอีกสักเล็กน้อย?

“เจ้าลุกขึ้นมาเถิด!” ฮองเฮาถอนหายใจออกมาเบา ๆ “เจ้าคิดว่าข้าเข้าข้างน้องชายของเจ้า บางทีอาจจะใช่ ทว่าในฐานะที่เจ้าเป็นพี่ชาย ไม่ควรจะถอยให้เขาหรอกหรือ?”

อ๋องเหลียงไม่ได้ลุกขึ้นมา ยังคงคุกเข่าลงดังเดิม แล้วเอ่ยอย่างเสียดสีออกมา “ไม่ถอยอย่างนั้นหรือ? เสด็จแม่ หากว่าลูกไม่ได้รับบาดเจ็บ หากว่าลูกเป็นเหมือนกับคนทั่วไปแล้ว ท่านคิดว่าเสด็จพ่อจะแต่งตั้งเขาเป็นรัชทายาทหรือ?”

คำพูดนี้ เดิมทีเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาไม่ควรเอ่ยออกมา ฮองเฮาเองก็คิดว่า ทั้งชีวิตนี้เขาจะไม่มีทางที่จะเอ่ยออกมา และตลอดทั้งชีวิตนี้จะไม่มีทางรับรู้ถึงเบื้องหลังของการทำร้ายเขาอีก

ฮองเฮารู้สึกได้ว่าหัวใจเต้นแรงขึ้นด้วยความตื่นตกใจ ในใจเกิดเสียงหนึ่งดังก้องขึ้น คราวนี้แย่แล้วจริง ๆ เขามีใจมุ่งมั่นที่จะแย่งชิงกับน้องชายเขาแล้วจริง ๆ

ในหัวเกิดความคิดบางอย่างแวบผ่านมา แต่ก็ถูกนางปัดทิ้งไป

“เสด็จแม่ล้วนแต่รู้ดี ทว่าเสด็จแม่เคยแสดงความไม่ยินยอมแทนข้ามาก่อนหรือไม่? ไม่มี ท่านยังคงสงบใจอยู่ได้ เพราะว่ารัชทายาทยังคงเป็นบุตรชายของท่าน ท่านไม่ได้เสียหายอะไร ข้าเองก็เชื่อว่า หากเป็นลูกชายชายของพระสนมคนอื่นทำร้ายขาของข้าอย่างไร้มนุษยธรรม ท่านจะต้องตามหาเขาอย่างสุดชีวิต ข้าจะไม่สงสัยว่าท่านรักข้าเลย ท่านเพียงแต่รักข้าไม่มากพอ”

“ซินเอ๋อร์ เจ้าคิดเช่นนี้ แม่เองก็รู้สึกแย่ยิ่งนัก หลายปีมานี้ เจ้าไม่ได้รับความยุติธรรม เจ็บปวด แม่เองก็ไม่สงบใจลงแม้แต่นาทีเดียว คอยคิดแต่จะชดเชยให้กับเจ้า...”

อ๋องเหลียงขัดคำพูดของนาง “หากว่าต้องการจะชดเชยจริง ๆ แล้ว ก็คงจะไม่มีทางที่ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าข้ามีโอกาสจะหายดี ก็ยังไม่ยอมให้ป้าสะใภ้รักษาข้า หากว่ารักข้าจริงแล้ว คงจะไม่มีทางที่ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าข้าไม่ได้ชื่นชอบคุณหนูตระกูลหลินนั่น แต่ก็ยังคงบีบบังคับให้ข้าแต่งงานกับนาง สิ่งที่เรียกว่าชดเชยนั้น เป็นเพียงแค่วิธีที่จะทำให้ท่านสงบใจลงได้เท่านั้น ไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับข้าเลย กลับทำให้ข้าไม่มีความสุข การชดเชยเช่นนี้ ไม่ต้องการมันก็ช่างเถิด”

คำพูดเอ่ยออกมาอย่างชัดเจนเช่นนี้ ฮองเฮาได้สติขึ้นมามาก นางยอมรับ นางเข้าข้างรัชทายาทมากจริง ๆ ทว่า ในฐานะที่เป็นมารดา นางก็ไม่มีวิธีการอื่นใดแล้ว