ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 720

“แน่นอนว่าย่อมจำได้ เขาเองก็เป็นลูกชายของข้าเช่นกัน หากว่ามีเวลาก็พาเขามาเล่นที่วังจิ้งหนิง” ฮองเฮาเอ่ยออกมาอย่างไม่จริงจังนัก

“เพคะ!” พระสนมอี๋เอ่ยออกมา

เมื่อไล่พระสนมอี๋ออกไปแล้ว ฮองเฮาก็เริ่มที่จะปล่อยวางอ๋องเหลียงไม่ได้ สั่งให้คนไปยังวังของหวงไท่โฮ่วเพื่อถามถึงสถานการณ์ หงฮวากลับมารายงานว่าอ๋องเหลียงร้องขอออกจากวังเพื่อกลับจวน หวงไท่โฮ่วได้สั่งคนให้เตรียมการ

ฮองเฮาโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก “ให้เขาไปเถิด ดีเสียอีกไม่ต้องเป็นกังวล หมอหลวงได้เอ่ยอะไรออกมาบ้างหรือไม่?”

หงฮวาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “หมอหลวงบอกว่า ทั้งสองขาเกรงว่าคงไม่อาจจะรักษาเอาไว้ได้แล้ว ภายหน้าคงไม่อาจจะลุกขึ้นยืนได้อีก”

นี่ถึงแม้ว่าจะเป็นสิ่งที่ฮองเฮาร้องขอ ทว่าเมื่อได้ยินหงฮวาเอ่ยออกมาเช่นนี้ ในใจก็ยังคงเจ็บปวด น้ำตาสองสายร่วงไหลลงมาอย่างเศร้าเสียใจ เอ่ยออกอย่างเจ็บปวด “เกรงว่าตั้งแต่นี้ไป เขาคงเกลียดข้าเป็นอย่างมาก แต่เขาจะรู้ความลำบากใจของข้าบ้างหรือไม่? ข้าเองก็หวังดีกับเขา ถึงแม้จะไม่มีขาทั้งคู่ แต่ก็ยังมีชีวิตอยู่ได้”

หงฮวาเอ่ยปลอบโยน “ระหว่างแม่ลูก ไม่มีทางเกิดความเกลียดชังขึ้นเพียงชั่วข้ามคืน ฝ่าบาทจะต้องเข้าใจความลำบากใจของท่านเพคะ”

ฮองเฮาเช็ดน้ำตาออกเบา ๆ “ทำได้เพียงหวังเช่นนี้แล้ว เจ้าออกไปเรียกพานตานให้ไปยังจวนท่านอ๋องคอยดูแลเขาเถิด องค์รักษ์ของข้าที่นี่ มีเพียงแค่พานตานเท่านั้นที่สามารถไว้ใจได้”

“เพคะ!” หงฮวารับคำสั่งออกไป

หลังจากที่ซ่งรุ่ยหยางออกจากวังไปแล้ว ก็ตรงไปยังจวนองค์หญิง แจ้งแก่มู่หรงเจี๋ยและจื่ออันถึงฉากที่พบเห็นในวังของฮองเฮา