ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 723

ฮองเฮาเองเมื่อได้ยินว่าเป็นเพราะเรื่องนี้อีกแล้ว ก็โมโหขึ้นมา “เสด็จแม่ หม่อมฉันบอกกับท่านแล้วว่าเขาทำความผิด วันนี้ที่ลงโทษทุบตีถึงหกสิบไม้ขนาดใหญ่ เขาสามารถทนรับมันได้ ไม่มีทางเป็นอะไรขึ้น”

“ไม่มีทางเป็นอะไร?” หวงไท่โฮ่วอ้าปากค้าง มองไปยังใบหน้าที่เฉยเมยของฮองเฮา “เขากำลังจะตายแล้ว เจ้ายังบอกว่าเขาไม่มีทางเป็นอะไร? เจ้าเคยเห็นบาดแผลของเขาหรือไม่? ส่วนเอวลงไปถูกทุบตีจนเป็นชิ้น ๆ ซุนกงกงเคยไปดูด้วยตนเอง จื่ออันบอกว่าเกรงว่าคงจะไม่อาจผ่านพ้นคืนวันนี้ไปได้”

ฮองเฮาจะเชื่อที่ไหนกัน? คิดเพียงแต่ว่าหวงไท่โฮ่วทรงตรัสออกมาเช่นนี้ เพียงเพื่อต้องการจะหาเรื่องเท่านั้น “หม่อมฉันได้ให้หมอหลวงไปสอบถามมาแล้ว หมอหลวงบอกว่าเป็นเพียงแค่บาดแผลที่ผิวเนื้อ ไม่มีอะไรมาก มากสุดก็แค่กระดูกหักเท่านั้น”

หวงไท่โฮ่วได้ยินว่านางยังคงมีท่าทีไม่สนใจอยู่ ก็โมโหเป็นอย่างยิ่ง "โบยด้วยไม้หนามขนาดใหญ่หกสิบไม้ เป็นเพียงแค่บาดแผลภายนอก? เจ้านี่เป็นมารดาที่ดีจริง ๆ ดีมาก มารดาทั่วใต้หล้านี้ จะมากหรือน้อยก็ต้องมีการลำเอียงกัน เจ้าจะลำเอียงเข้าข้างคนที่ไม่ดีคนนั้น ได้ ข้าก็ปิดตาข้างหนึ่งหลับตาข้างหนึ่ง แล้วชดเชยให้กับเขาเป็นการส่วนตัวก็พอ เขาทุบตีรัชทายาท แน่นอนว่าจะไม่ถูกต้อง แต่หลังจากที่ข้าไปทำความเข้าใจมา เป็นองค์รัชทายาทที่จับตัวหญิงสาวที่เขาชื่นชอบไปก่อน เรื่องเกิดขึ้นเพราะมีสาเหตุสามารถผ่อนปรนมันได้ และตามกฎหมายของต้าโจวแล้ว คดีทำร้ายร่างกายผู้อื่นจะต้องส่งมอบให้ศาลาว่าการเป็นผู้จัดการ คดีของราชวงศ์ ก็สามารถส่งมอบให้กับกรมอาญาตรวจสอบสาเหตุ และผลที่เกิดขึ้นถึงจะทำการตัดสินตามบาดแผลที่เกิดขึ้น ทว่า เรื่องนี้ประการแรก เจ้าไม่ได้แจ้งกับศาลาว่าการ ประการที่สอง เจ้าไม่ได้รายงานข้า ก็ทำการตัดสินด้วยตนเอง แทบเหมือนจะเอาชีวิตของเขา ตกลงแล้วเจ้ามีเจตนาอะไรกันแน่? เจ้าอย่าคิดนะว่าข้าจะไม่รู้ความคิดนั้นของเจ้า เจ้าอย่าคิดว่าหากไม่มีซินเอ๋อร์แล้ว ก็จะไม่มีคนแย่งชิงตำแหน่งกับรัชทายาทอีก ไม่ต้องเอ่ยถึงว่า ตอนนี้องค์จักรพรรดิไม่ได้มีโอรสเพียงแค่สองคน มองย้อนออกไป ต่อให้ตำแหน่งจักรพรรดิจะต้องได้รับเลือกมาจากเจ้า เจ้าคิดว่าทุบตีเขาจนตายไป แล้วตำแหน่งของจักรพรรดิจะต้องเป็นของรัชทายาทอย่างนั้นหรือ? ฮองเฮานะฮองเฮา ความคิดของบิดาเจ้า หลายปีมานี้เจ้ายังมองไม่เข้าใจอีกหรือ? หากว่าเจ้าไม่ได้มีปัญหาทางสมองหรือว่าตาบอดไป ข้าจะบอกเอาไว้ก่อนว่า หากว่าซินเอ๋อร์เกิดอะไรขึ้น ตำแหน่งฮองเฮาของเจ้านี้ก็ไม่ต้องเป็นแล้ว”

ฮองเฮาเมื่อเห็นว่านางเอ่ยออกมาอย่างรุนแรง ไม่ใช่เพียงแต่เป็นการเตือนด้วยวาจา อีกทั้งยังจะปลดนางจากตำแหน่งฮองเฮาต่อหน้าของซุนกงกงอีก ก็โมโหเป็นอย่างมาก “เสด็จแม่ ท่านเองก็ไม่ใช่ว่าลำเอียงหรอกหรือ? รัชทายาทไม่ใช่หลานชายของท่านหรือ? เขาเองก็ถูกทำร้ายจนกลายเป็นเช่นนั้น หมอหลวงบอกว่า อีกเพียงนิดก็จะไม่สามารถใช้ชีวิตได้ดั่งคนทั่วไปแล้ว เขาเองเคยประสบกับเคราะห์กรรมเช่นนั้นมาก่อน กลับต้องการให้น้องชายของตนเองประสบเหตุเช่นเดียวกัน จิตใจของเขาช่างโหดร้าย อีกทั้ง ส่งมอบให้ศาลาว่าการตรวจสอบ หากว่าไล่ถามขึ้นมาแล้ว หน้าตาของตระกูลราชวงศ์คงจะไม่น่ามองนัก อีกทั้ง เมื่อถึงเวลานั้นหากว่าถูกตัดสินจำคุกขึ้นมาแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าจะยิ่งเลวร้ายยิ่งกว่าหรอกหรือ? ตอนนี้ถึงแม้ว่าจะทุบตีไปกี่ไม้ แต่ว่ารักษาสักหลายวันก็ดีขึ้นแล้ว หม่อมฉันคิดว่าหม่อมฉันไม่ได้ทำอะไรผิด หากว่าจะปลดหม่อมฉัน หม่อมฉันก็คงไม่มีอะไรที่จะเอ่ยออกมา ส่วนที่เสด็จแม่บอกว่าบิดาของฉันมีความคิดอะไรอยู่ ก็ไม่มีหลักฐานอะไร เป็นเพียงแค่การเอ่ยปากเปล่า เป็นการใส่ร้ายผู้อื่น สถานะของหวงไท่โฮ่วสูงส่ง แม้แต่เสียงฮึมฮัมก็มีค่ามาก ฉะนั้นขอให้ท่านได้โปรดระมัดระวังคำพูดด้วย”