ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 730

“จริงหรือ?” อ๋องหลี่ตกตะลึงไป “เจ้าหลอกข้าใช่หรือไม่?”

“ไม่ได้หลอก เลี้ยงไม่ไหวแล้ว มักจะชอบขโมยของกิน ทว่าท่านเองก็คงจะเอามันไปไม่ได้ มันติดข้า ติดอี๋เอ๋อร์” หลิวเย่ว์เอ่ยออกมาตามตรง

“ข้าเลี้ยงดูมันได้ หากว่าเจ้ายินยอม ก็สามารถไปอยู่จวนอ๋องได้ จากนั้นข้าจะดูแลเรื่องอยู่กินของพวกเจ้า รอจนเมื่อมันคุ้นเคยกับข้าแล้ว พวกเจ้าค่อยไป” อ๋องหลี่ยินดียิ่งนัก

พระชายาอาหมานส่งเสียงกระแอมไอออกมา เหมือนเป็นการเตือนเขา

อ๋องหลี่หันกลับไปมองยังนาง เอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “เป็นอะไรไป?” และแน่นอนว่านางกระแอมออกมาเช่นนี้เพราะไม่พอใจ ทว่าทำไมนางถึงได้ไม่พอใจกัน

“หลานชายของท่านยังคงนอนอยู่ไม่รู้ว่าเป็นตายอยู่ในนั้น ท่านยังคิดจะเลี้ยงสุนัข เลี้ยงหมาป่า?” อาหมานเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา

“ไม่มีอะไรขัดข้องกันนี่” อ๋องหลี่เอ่ย

อาหมานกลอกตา “ตกลง ท่านมีความสุขก็พอแล้ว”

อ๋องหลี่ยังคงไม่สนใจนาง ยังคงเอ่ยถามต่อไป “เพราะอะไรถึงได้เรียกมันว่าสี่ตา?”

“เหนือดวงตาทั้งสองข้างมีวงกลมขนสีขาวอยู่ เมื่อมองจากที่ไกล ๆ ก็เหมือนกับสี่ตา ก็เลยเรียกมันว่าสี่ตา” หลิวเย่วเอ่ยออกมาอย่างส่งเดช นางถอนหายใจออกมา เห็นได้ชัดว่ามีเรื่องในใจอยู่

และแน่นอนว่าเรื่องที่อยู่ในใจของนางนั้น เดิมทีถ้าหลีกเลี่ยงจื่ออันได้ก็ดีแล้ว สามารถลืมถึงปัญหาเหล่านั้นได้ ทว่าตอนนี้เมื่อเห็นจื่ออันที่อยู่ด้านในนั้น ก็คิดถึงเรื่องที่นางเอ่ยออกมานั้นว่า ซ่งรุ่ยหยางมีคนที่รักมากมานานอยู่หลายปี ตกลงแล้วมันหมายถึงใครกัน?

จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่มีชายา แล้วทำไมชื่นชอบหญิงสาวคนนี้แล้วไม่ยอมแต่งกลับมา?

สองวันมานี้ นางเกาหัวครุ่นคิดก็ยังคิดไม่ออก

แนวป้องกันค่อยคลายลงทีละน้อย หากว่ายังคิดไม่ออกอีก นางก็คงต้องยอมประนีประนอมแล้ว

“ท่านอ๋อง ท่านเป็นผู้ชาย ข้าขอถามอะไรท่านสักคำ” หลิวเย่ว์ถามออกมาตามตรง