หลิวเย่ว์ปล่อยมือจากอาหมานทันที อาศัยก่อนที่ซ่งรุ่ยหยางยังไม่พบนาง รีบวิ่งหนีไป
อาหมานกลับคว้าแขนของนางเอาไว้แน่น เอ่ยออกมาด้วยความโมโห “เมื่อครู่นี้เจ้าจะลงมือกับข้าอย่างนั้นหรือ? เจ้านี่ช่างกล้าหาญดีแท้”
หลิวเย่ว์กดเสียงลงต่ำเอ่ยออกมาด้วยความโมโห “เจ้าปล่อยข้านะ คนปากร้าย!”
นางเหลือบมองไปยังซ่งรุ่ยหยางอย่างรวดเร็ว แย่แล้ว เขามองมาแล้ว
ซ่งรุ่ยหยางตกตะลึงไป แทบจะคิดว่าตนเองมองผิดไป รอหลังจากที่เขาแน่ใจแล้วว่าเป็นคนคนนั้น เขาก็กัดฟันระเบิดเสียงคำรามออกมา “หลิวเย่ว์!”
หลิวเย่ว์รู้ว่าคงจะหลบไม่พ้นแล้ว ก็ส่งเสียงหัวเราะออกมา ย่อกายแล้วเดินเข้ามา ใบหน้าเอ่ยออกมาเต็มไปด้วยความประจบประแจง “นี่ มิใช่ว่าองค์รัชทายาทหรอกหรือ? ท่านเองก็มายังต้าโจวเช่นกัน? ช่างเป็นการบังเอิญพบกับคนรู้จักเก่าในดินแดนอื่นแล้ว”
ซ่งรุ่ยหยางมองมายังนางด้วยใบหน้าที่ไร้ซึ่งความรู้สึก “บังเอิญพบกับคนรู้จักเก่าในดินแดนอื่น? เป็นศัตรูคู่แค้นพบกันนอกเมืองเสียมากกว่า?”
หลิวเย่ว์หัวเราะแสร้งยิ้มออกมา “จะเป็นศัตรูกันได้อย่างไรกัน? ทุกคนต่างก็เป็นคนของต้าเหลียง”
“ข้าเป็นคนแคว้นซีหนาน”
“เหมือนกัน เหมือนกัน ตั้งแต่เล็ก ข้าก็เติบโตในต้าเหลียง” ใบหน้าของหลิวเย่ว์ดูแข็งค้างเล็กน้อย ทว่าก็ยังคงยิ้มอย่างสดใสต่อไป
ทุกคนต่างลอบมองหน้ากัน เกิดเรื่องอะไรขึ้น?
อี๋เอ๋อร์เปิดประตูเข้ามาในเวลานี้พอดี เอ่ยเรียกนาง “ท่านแม่!”
นางมองเห็นดวงตาของซ่งรุ่ยหยางลุกโชนขึ้นด้วยเปลวเพลิงพอดี และยังจะใบหน้าที่แทบจะกลืนกินคนเข้าไปอีก “ท่านแม่?”
หลิวเย่ว์ปวดหัวขึ้นมา แย่แล้ว หากว่าเขารู้ว่าอี๋เอ๋อร์เป็นบุตรสาวของเขา จะต้องฆ่านางตายแน่ ในตอนนั้นเขาส่งคนมาไล่ฆ่านาง ใช้มีดแทงเข้ายังหน้าท้องของนาง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...