ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 732

“เอ๋!” อ๋องหลี่กลับตอบรับออกมาอย่างมีเหตุผล และเป็นเพราะว่าเสียงตะคอกดังของหลิวเย่ว์ ดูคล้ายคลึงกับอาหมาน ก่อนหน้านั้นเพียงแค่อาหมานตะคอกออกมา เขาก็ตอบรับกลับในทันที

อาหมานเหวี่ยงฝ่ามือแข็งแกร่งออกมา ตบลงบนใบหน้าของอ๋องหลี่ แล้ววิ่งหนีไปอย่างเศร้าเสียใจ

เมื่ออ๋องหลี่ได้สติขึ้นมา ก็จ้องมองไปยังหลิวเย่ว์ ในขณะที่กำลังจะเผยความโกรธออกมา หลิวเย่ว์ก็กอดเขาเอาไว้แน่น และกระซิบเสียงเบาข้างใบหูของเขา “เขาละมั่งโลหิต คืนนี้จะส่งมอบให้”

ทุกคนไม่ได้ยินคำพูดของนาง แต่กลับมองเห็นนางกอดอ๋องหลี่ ต่างก็คิดกันว่าอ๋องหลี่จะต้องผลักนางออกไปในทันที แล้วดุด่ากลับไป เพราะอย่างไรแล้ว คนคร่ำครึอย่างเขาต่อต้านเรื่องเช่นนี้มากที่สุด

ทว่าเขากลับไม่ได้ใช้แรงผลักนางออกไปอย่างแรง ทำเพียงแต่ค่อย ๆ ผลักออก จากนั้นก็จ้องมองสบสายตาไปยังนาง “นางเป็นบุตรสาวของข้า ทำไมเจ้าถึงได้เพิ่งจะเอ่ยออกมาในตอนนี้?”

“ท่านแต่งงาน มีภรรยาแล้ว ข้าจะเอ่ยออกไปได้อย่างไร?” ใบหน้าของหลิวเย่ว์เต็มไปด้วยท่าทีของความเสียใจ

ใบหน้าของอ๋องหลี่เริ่มที่จะบิดเบี้ยวเปลี่ยนไป เขากัดฟัน “เรื่องนี้เกิดขึ้นกะทันหันจนเกินไป จนข้ายากที่จะรับได้แล้ว”

ให้เขาโกหก ง่ายเสียยิ่งกว่าการฆ่าเขา ทว่า เพื่อเห็นแก่เขาละมั่งโลหิตแล้ว เขาคงไม่อาจที่จะไม่ฝืนทนได้

หากว่าหลิวเย่ว์ไม่ส่งมอบให้ดังคำสัญญา เขาสาบานได้เลยว่า จะสับนางจนเป็นเนื้อบดละเอียด แล้วป้อนให้กับต้าจินและสี่ตา

ซ่งรุ่ยหยางจ้องมองไปยังหลิวเย่ว์อยู่ครู่หนึ่ง ถึงได้ยิ้มเย็นเอ่ยออกมา “ระหว่างพวกเรา คงต้องมีบางอย่างที่ต้องพูดกันให้เข้าใจ”

หลิวเย่ว์เช็ดตรงหางตาของนาง แต่ไม่มีน้ำตาอยู่แม้แต่น้อย “ใช่แล้ว ระหว่างพวกเรามีความคับข้องใจบางอย่างที่ต้องคลี่คลายกัน ท่านพักอยู่ที่ใด? วันพรุ่งนี้ข้าจะไปหาท่าน”

“เจ้าจะไปหรือ? ไปกันตอนนี้เลย” ซ่งรุ่ยหยางกัดฟันเอ่ยออกมา เขาเคยถูกหลอกมาแล้ว สิบเจ็ดปีก่อน

อี๋เอ๋อร์มองยังซ่งรุ่ยหยาง ก่อนจะมองไปยังหลิวเย่ว “ท่านแม่ ท่านรู้จักลุงท่านนี้ด้วยหรือ?”

“สหายเก่านะ ไม่” หลังจากที่หลิวเย่ว์เอ่ยผิดแล้ว ก็รีบเงยหน้าขึ้น “คนบ้านเดียวกัน ล้วนแต่เป็นคนต้าเหลียง”