ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 733

ซ่งรุ่ยหยางไม่เอ่ยอะไรออกมา ก็ดึงหลิวเย่ว์เดินจากไป สี่ตาเมื่อเห็นเข้า ก็พุ่งกระโดดกระโจนเข้าหาซุ่งรุ่ยหยางทันที

“สี่ตา!” อี๋เอ๋อร์ร้องตะโกนออกมา สี่ตาจึงหมอบลงอย่างเชื่อฟัง อี๋เอ๋อร๋รู้สึกว่าท่านแม่กับลุงคนนี้ดูประหลาดไป เพราะฉะนั้นจะต้องให้พวกเขาได้พูดกันให้ชัดเจน นางคิดว่าคนที่มีความคับแค้นใจ ทุกคนนั้นควรจะพูดเรื่องที่เข้าใจผิดกันออกมาก็จะไม่มีอะไรแล้ว

ทั้งสองคนเข้าไปในห้องด้านข้างของเรือนปีก ซ่งรุ่ยหยางปิดประตูลงเสียงดังจนหนวกหู

อ๋องหลี่เมื่อเห็นว่าพวกเขาเข้าไปแล้ว ก็ดึงมู่หรงเจี๋ยและจื่ออันไปอีกด้านหนึ่ง “หลิวเย่ว์บอกว่า ขอเพียงข้ายอมรับว่าเป็นพ่อของอี๋เอ๋อร์แล้ว คืนนี้นางก็จะมอบเขาละมั่งโลหิตให้ พวกเจ้าอย่าช่วยเหลือจนวุ่นวายเสีย จะต้องยืนกรานคำเดียวกันว่าอี๋เอ๋อร์เป็นบุตรสาวของข้า”

หลังจากที่อ่ยจบแล้ว เขาก็ฝืนยิ้มให้กับอี๋เอ๋อร์ที่มองมายังเขาตลอดเวลา เขาคิดว่ารอยยิ้มนี้ของเขาดูใจดีมาก ทว่าอี๋เอ๋อร์กลับหวาดกลัวเสียจนอยากจะร้องไห้ออกมา ดูโหดเหี้ยมจนเกินไป

จื่ออันและมู่หรงเจี๋ยลอบมองหน้ากัน ในใจของจื่ออันรู้สึกไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ทำไมถึงได้เปลี่ยนเป็นน่าขบขันเช่นนี้? ก่อนหน้านั้นเขาดูเหมือนจะเป็นคนที่จริงจังและเคร่งเครียดอย่างยิ่ง

จื่ออันเอ่ย “ต่อให้ท่านจะไม่ยอมรับ นางก็จะต้องนำเขาละมั่งโลหิตมอบให้ ก่อนหน้านั้นที่นางไม่นำมันออกมา ก็เป็นเพราะกลัวว่าซ่งรุ่ยหยางจะรู้ว่านางอยู่ที่นี่ ตอนนี้เมื่อพบหน้ากันแล้ว นางก็ไม่มีอะไรให้ต้องหวาดกลัวอีก นางจะต้องช่วยจ้วงจ้วง ถึงนางจะดูแข็งแกร่ง แต่ในใจดูอ่อนโยน มิฉะนั้นแล้วก็คงจะไม่ยอมให้อี๋เอ๋อร์มาที่นี่ ยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะว่าไปหานางแล้ว บอกว่าอ๋องเหลียงต้องการจะพบกับสี่ตา นางถึงขั้นที่นำมันมาด้วยตนเอง” อ๋องหลี่เบิกตากว้าง เอ่ยอย่างโมโห “คนพวกนี้ ทำไมถึงได้มักมีเล่ห์กลอยู่เสมอกัน? ข้ารังเกียจยิ่งนัก”

เมื่อเอ่ยจบแล้ว ก็วิ่งตามพระชายาออกไป

จื่ออันและมู่หรงเจี๋ยมองสบตากันอย่างรู้สึกหมดแรง

มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมา “เขาน่ะ หนึ่งก็คือหนึ่ง สองก็คือสอง ไม่ยอมโค้งงอแม้แต่น้อย วันนี้ยอมรับว่าอี๋เอ๋อร์เป็นบุตรสาวของเขา ก็ถือว่าเป็นเรื่องยากสำหรับเขาแล้ว เขาใส่ใจจ้วงจ้วง ใส่ใจเสียจนวุ่นวายไปหมด”