ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 738

เมื่อหลิวเย่ว์และเซียวท่ากลับไปยังโรงเตี้ยมแล้ว ในตอนที่หลิวเย่ว์เอื้อมมือออกไปผลักประตูนั้น ก็พบว่ามีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง

ประตูถูกเปิดมาก่อน

นางผลักประตูเปิดเข้าไป ก็พบว่าในห้องยุ่งเหยิงไปหมด หอสัมภาระของนางถูกรื้อค้นมาก่อน เสื้อผ้ากระจัดกระจายลงบนพื้น นางรีบพุ่งเข้าไปดู เอ่ยออกมาอย่างตื่นตกใจ “เขาละมั่งโลหิตหายไปแล้ว”

“อะไรนะ?” เซียวท่าตื่นตกใจ เดินเข้าไปตามหากับนาง หาไม่พบแล้วจริง ๆ “หรือท่านวางเอาไว้ที่บ้าน?”

“เป็นไปไม่ได้ ในตอนที่ข้าออกมานั้นก็เก็บเอาไว้ในห่อสัมภาระแล้ว” หลิวเย่ว์เอ่ย

“ที่นี้เห็นชัดเลยว่ามีคนเข้ามา ไม่ได้เอาเงินของท่านไป ไม่ได้มาเสียเปล่า แต่พุ่งเป้ามาที่เขาละมั่งโลหิต” เซียวท่าเอ่ย

เขาพุ่งออกประตูไปทันที ก็พบเข้ากับเสี่ยวเอ้อร์ที่เดินเข้ามาพอดี แล้วก็ดึงเขาเอาไว้ “วันนี้มีใครมาที่นี่บ้าง?”

เสี่ยวเอ้อร์ถูกใบหน้าอันดุร้ายของเขาทำให้ตื่นตกใจ จึงเอ่ยอย่างอ้ำอึ้ง “ไม่มีนะ”

“ของถูกขโมยแล้ว จะต้องมีคนเข้ามา” เซียวท่าอุ้มเขาเข้ามา เสี่ยวเอ้อร์มองไปยังภายในห้องที่เต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง ก็ตกใจขึ้นมา “ร้านของข้าไม่เคยเกิดเรื่องถูกขโมยมาก่อน นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

“เจ้ารีบกลับไปถามคนในร้าน ว่ามีใครมาบ้างหรือไม่” เซียวท่าเอ่ย

“ขอรับ ผู้น้อยจะรีบไปทันที!” ในร้านกลางวันมีโจรขึ้น นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เสี่ยวเอ้อร์รีบลงไปยังชั้นล่างทันที

เซียวท่าตรวจสอบกลอนประตู นี่เป็นกลอนทองแดง ดูแข็งแรงมาก กลอนมีร่องรอยของการงัดแงะ ยังคงหลงเหลือลวดเหล็กเอาไว้

สามารถแน่ใจได้ว่า คนผู้นี้พุ่งเป้ามายังเขาละมั่งโลหิต

หลังจากนั้นไม่นาน เถ้าแก่ก็เดินนำเสี่ยวเอ้อร์เข้ามา เถ้าแก่รู้จักเซียวท่า ก็รีบประคองมือเคารพ “ที่แท้ก็เป็นแม่ทัพเซียว”

“เถ้าแก่ วันนี้มีคนแปลกหน้าเข้ามาหรือไม่?” เซียวท่าเอ่ยถาม

โรงเตี้ยมแบ่งเป็นชั้นหนึ่งชั้นสอง ลานด้านหน้าของชั้นหนึ่งนั้นเป็นสถานที่รับประทานอาหาร ด้านหลังนั้นเป็นที่พัก มีแบ่งแยกกัน หากว่าไม่ใช่คนที่เข้าพักแล้ว ไม่มีทางเข้าสู่ห้องพักแขกได้ หากว่าจะเข้าไป จะต้องมีการลงทะเบียน