ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 750

“เสด็จแม่!” ฮองเฮาไม่คิดเลยว่าหวงไท่โฮ่วจะตรัสออกมาเช่นนี้ ในใจก็เกิดความคับข้องใจที่นางลำเอียงเช่นนี้ นางเป็นกังวลกับอี๋เอ๋อร์เช่นนี้ แต่กลับไม่สนใจรัชทายาท

ราชครูส่งสายตาสัญญาณเตือนให้กับนาง เพื่อให้นางอย่าได้เอ่ยอะไรออกมาอีก ตอนนี้การพิจารณาโทษยังไม่เริ่มต้นขึ้น นางกลับต่อต้าน และการต่อต้านนี้ไม่ใช่สิ่งที่ดีเลย

ฮองเฮาเมื่อพบกับสายตาของบิดาแล้ว ก็ค่อย ๆ สงบสติอารมณ์ลง ก่อนจะมองไปรอบ ๆ แล้วเอ่ยออกมา “เสด็จแม่ตรัสออกมาไม่ผิด ข้าเองไม่ควรจะไปก้าวก่าย”

รัชทายาทมู่หรงเฉียวถูกนำเข้ามา เขาถูกคนยกเข้า แสดงท่าทีอ่อนแรงอย่างมาก ใบหน้าซีดขาวไม่มีรอยเลือดแม้แต่น้อย ดวงตาเองก็ไม่ได้มีความหยิ่งผยองดังเดิม ดูรู้สึกผิด และไม่สบายใจอย่างยิ่ง

รัชทายาทมองไปยังทุกคนรอบ ๆ อย่างหวาดกลัว ก้มศีรษะลงแล้วเอ่ยว่า “เสด็จลุง ข้ารู้ความผิดแล้ว ข้าไม่ควรที่จะลักพาตัวหวังอี๋เอ๋อร์เพียงเพราะคำยั่วยุไม่กี่คำเท่านั้น ทว่าในตอนต้นนั้นข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าเป็นหญิงสาวที่เสด็จพี่ชื่นชอบ เสด็จพี่เองก็ทุบตีข้าไปแล้ว ข้ารู้ความผิดแล้ว”

ในอดีตนั้นรัชทายาทมักจะอยู่สูงส่งมาตลอด ทุกคนต่างก็ไม่เคยพบเห็นท่าทีของเขาเช่นนี้มาก่อน เขาตอนนี้จะมีท่าทางของรัชทายาทอยู่อีกได้อย่างไร? ทำให้คนรู้สึกได้ว่าเป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มที่กำลังถูกลงโทษเพราะทำผิด ท่าทางเช่นนี้ ทำให้ราชวงศ์ต่างก็รู้สึกปวดใจ

มู่หรงเจี๋ยไม่เชื่อเลยแม้แต่น้อย เอ่ยเสียงเย็นชาออกมา “เรื่องนี้ยังไม่เอ่ยถึงก่อน รอให้พยานคนสำคัญเข้าวังมาก่อน แล้วค่อยไต่สวนกันต่อ ตอนนี้ข้าถามเจ้า วันนี้เจ้าได้สั่งคนให้ไปลอบขโมยเขาละมั่งโลหิตของหลิวเย่ว์ที่โรงเตี้ยมหรือไม่”

สีหน้าของรัชทายาทเต็มไปด้วยความว่างเปล่า “เขาละมั่งโลหิต? ข้าไม่ได้ทำ แม้แต่เขาละมั่งโลหิตเป็นเช่นไรข้าก็ยังไม่รู้เลย”