จางฉีถูกเขาตะโกนใส่เช่นนี้ อารมณ์แห่งความครอบงำในท้องตลาดก็กลับมา เอ่ยด้วยความโกรธเกรี้ยว “ทั้ง ๆ ที่เจ้าเป็นคนสั่งมาชัด ๆ เจ้ายังให้ตั๋วเงินข้ามาหนึ่งร้อยตำลึง”
ขณะที่เอ่ย เขาก็นำตั๋วเงินออกมาจากแขนเสื้อวางลงไปบนพื้น “ท่านอ๋อง นี่เป็นตั๋วเงินที่เขามอบให้ข้าน้อยมา บอกว่าหากเรื่องสำเร็จยังจะมอบให้ข้าน้อยอีกหนึ่งร้อยตำลึง ทว่าหลังจากที่ข้าน้อยมอบเขาละมั่งโลหิตให้เขาไปแล้ว เขากลับไม่ยอมมอบให้ ยังบอกว่าข้าน้อยอย่าได้ละโมบโลภมาก”
รัชทายาทเมื่อได้ยินคำนี้ สายตาเย็นชาก็กวาดตามองไปยังจางเฉวียนหลง เขามอบเงินไปให้ห้าร้อยตำลึง ให้เขาหาคนไปจัดการเรื่องนี้
ก่อนหน้านั้นจางเฉวียนหลงติดตามอยู่ข้างกายของรัชทายาท คุ้นชินกับท่าทีหยิ่งยโส บวกกับวันนี้รู้ว่าฮองเฮาและราชครูเองก็อยู่ด้วย รัชทายาทจะต้องไม่เป็นอะไร จึงได้ไม่เห็นมู่หรงเจี๋ยอยู่ในสายตา เอ่ยออกมาทันที “ไท่โฮ่ว ฮองเฮา ขอท่านช่วยชี้แนะด้วย บ่าวไม่เคยสั่งให้เขาไปขโมยเขาละมั่งโลหิตอะไรนั่นมาก่อน ทุกอย่างล้วนแต่เป็นการใส่ร้ายดูหมิ่น”
เกาอวี้สื่อเอ่ยออกมาเสียงดัง “เจ้าตอบคำถามใครกัน? หวงไท่โฮ่วและฮองเฮาเพียงแต่เข้ามาร่วมฟังเท่านั้น เจ้าไม่ยอมตอบคำท่านอ๋องแต่โดยดี แต่กลับไปรายงานหวงไท่โฮ่วและฮองเฮา ทั้ง ๆ ที่เจ้าก็รู้ดีว่าวังหลังไม่ก้าวก่ายเรื่องในราชสำนัก นี่ไม่ใช่การให้ร้ายหวงไท่โฮ่วและฮองเฮาหรอกหรือ?”
เกาอวี้สื่อเป็นคนที่เฉียบคมดุดัน และไม่ได้เห็นแก่ตัว ถือเพียงแค่กฏหมายและมารยาท เพราะฉะนั้นเฉวียนจางหลงบังอาจเช่นนี้ก็โมโหขึ้นมา
สีหน้าของฮองเฮาดูไม่น่ามองเล็กน้อย ทว่าหวงไท่โฮ่วกลับรู้สึกโล่งใจอย่างมาก นางคิดว่าราชสำนักมีคนล้าสมัยหัวโบราณเช่นนี้อยู่ คอยตั้งกฎบังคับควบคุมขุนนางและเชื้อพระวงศ์อยู่
จางเฉวียนหลงเอ่ยออกมาอย่างอิดออด “ท่านอ๋อง บ่าวไม่ได้หมายความเช่นนี้ เพียงแต่เมื่อจู่ ๆ ถูกใส่ร้ายจนโมโหเข้า ทำให้สูญเสียการควบคุมจนเสียกิริยาไป”
มู่หรงเจี๋ยเองก็ไม่ได้คิดอะไรกับเขา เพียงแต่เอ่ยถามออกมาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “เจ้าบอกว่าเจ้าไม่ได้สั่งให้เขาไปขโมยเขาละมั่งโลหิตใช่หรือไม่?”
“บ่าวไม่มีทางกระทำอย่างแน่นอน บ่าวกล้าใช้ชีวิตของเด็กและคนแก่ในตระกูลมาสาบานว่าบ่าวไม่เคยสั่งเขามาก่อน อีกทั้ง ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นญาติผู้น้องของบ่าว ทว่าหลังจากที่เข้าวังมา บ่าวก็ไม่ได้พบกับเขามานานแล้ว” จางเฉวียนหลงเอ่ยออกมาอย่างปัดความรับผิดชอบ กระทั่งยังไม่ลังเลที่จะใช้ชีวิตของคนทั้งตระกูลมาสาบาน ช่างทำให้คนเชื่อไปแล้วหลายส่วน
สายตาของมู่หรงเจี๋ยเย็นชา “ดี ในเมื่อเจ้าปากแข็ง ข้าก็จะทำให้เจ้ายินยอมเอง เข้ามา นำซุนเอ้อร์โก่วเข้ามา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...