ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 752

หนี่หรงเอ่ย “ท่านอ๋องทุกท่าน ใต้เท้าทุกท่าน หนังสือผ่านด่านแผ่นนี้ ค้นหาออกมาจากกายของจางฉี และเขายังใช้หนังสือผ่านด่านแผ่นนี้ลงทะเบียนเข้าพักโรงเตี้ยม จากที่เถ้าแก่และเสี่ยวเอ้อร์จำได้นั้น เขาและคนเข้าพักนั้นคือคนเดียวกัน”

มู่หรงเจี๋ยส่งเสียงเย็นออกมา “จางเสวียนหลง เจ้าบอกว่าเจ้าไม่เคยสั่งให้จางฉีไปขโมยเขาละมั่งโลหิตมาก่อน เช่นนั้น เจ้ามอบบัตรผ่านด่านและเงินหนึ่งร้อยตำลึงเพื่ออะไรกัน?”

จางเฉวียนหลงกลอกตาไปมาหลายครั้ง ปิดบังความตื่นตระหนกในใจ “นี่ นี่ บ่าวเคยมอบหนังสือผ่านด่านให้เขาจริง ๆ ทว่า เป็นเขาที่ร้องขอให้บ่าวทำ บอกว่าเขาทำความผิดในเมืองหลวง เกรงว่าครอบครัวของศัตรูจะมาหาเรื่องถึงที่ ไม่กล้าจะพักอยู่ที่บ้าน เพราะฉะนั้นจึงให้บ่าวช่วยทำหนังสือผ่านด่านแผ่นหนึ่ง ให้เขาหาโรงเตี้ยมเข้าพัก ส่วนเงินหนึ่งร้อยตำลึงนั้น เป็นบ่าวมอบให้เขาใช้ในยามฉุกเฉิน”

มู่หรงเจี๋ยเอ่ยด้วยความโกรธเกรี้ยว “สารเลว คำพูดก่อนหน้าไม่สมเหตุกับตอนท้าย เจ้าเพิ่งจะบอกว่าตั้งแต่ที่เข้าวังมา ก็ไม่ได้พบเขามานานแล้ว เขาจะไปร้องขอเจ้าได้อย่างไร? ยังมีเงินหนึ่งร้อยตำลึงนี้ของเจ้า ได้มาอย่างไรกัน?

“ตั๋วเงินที่ออกโดยทางคลังรัฐ แล้ววังได้มอบให้เป็นเงินเดือนของเจ้า สามปีรวมกันแล้วยังไม่ถึงหนึ่งร้อยตำลึง ต่อให้ถึง เจ้าจะสามารถนำไปฝากคลังรัฐได้อย่างนั้นหรือ? แล้วยังจะมือเติบมอบให้ญาติผู้น้องที่ไม่ได้พบกันมานานอีก?”

คำพูดที่ดูเข้มงวดของมู่หรงเจี๋ย ทำให้จางเฉวียนหลงตื่นตกใจเข้า คำโกหกที่เขาเอ่ยออกมาอย่างแข็งกร้าวเมื่ออยู่ต่อหน้าของมู่หรงเจี๋ย ก็ดูเหมือนจะอ่อนแรงลง เขามองไปยังองค์รัชทายาท ก่อนจะมองไปยังราชครู ไร้ซึ่งสติไปชั่วคราว

“ว่ามา!” มู่หรงเจี๋ยจะปล่อยให้เขายืดยื้ออีกต่อไปอย่างนั้นหรือ? ทันใดนั้นก็ระเบิดเสียงกรุ่นโกรธออกมาในทันที

ทั่วทั้งกายจางเฉวียนหลงสั่นสะท้าน แล้วเอ่ยว่า “บ่าว เป็นบ่าวที่ให้เขาไปขโมยมาเองพ่ะย่ะค่ะ”

มู่หรงเจี๋ยยังคงไล่บี้บีบบังคับถามต่อไป “จุดประสงค์ที่รัชทายาทให้เจ้าไปขโมยเขาละมั่งโลหิตคืออะไร?”

“บ่าวไม่รู้พ่ะย่ะค่ะ บ่าวเพียงแต่ไปทำตามรับสั่งเท่านั้น”

ราชครูเกลียดเสียจนแทบจะตบเขา เขาเอ่ยออกมาเช่นนี้ ก็ไม่เท่ากับว่ายอมรับแล้วว่ารัชทายาทให้เขาไปขโมยมาหรอกหรือ? อยู่ในวังมานานหลายปี แม้แต่น้ำเสียงกับดักของมู่หรงเจี๋ยก็ยังฟังไม่ออก