ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 764

จื่ออัน พวกเขารอการกลับมาของมู่หรงเจี๋ยที่จวนอ๋องเหลียง ข่าวคราวจากในวังได้แพร่กระจายมาแล้ว หวงไท่โฮ่วได้ออกคำสั่งให้ปลดฮองเฮา ข่าวคราวนี้เป็นซ่งรุ่ยหยางและอี๋เอ๋อร์ที่กลับมาเอ่ยถึง

ข่าวนี้แน่นอนว่าย่อมต้องทำให้คนตื่นเต้น อย่างน้อยก็โล่งใจให้กับอ๋องเหลียงแล้ว

ทว่าทุกคนก็ยังไม่อาจยินดีขึ้นมาได้จริง ๆ เพราะว่าเขาละมั่งโลหิตหายไปแล้ว

อีกทั้งอ๋องเหลียงถึงจะลดไข้ไปแล้ว แต่ก็ยังไม่พ้นจากช่วงระยะอันตราย ทุกคนยังคงเป็นกังวล เพราะเกรงว่าจะเกิดเหตุการณ์บางอย่างเข้า

หลังจากที่อี๋เอ๋อร์กลับมาแล้วก็เข้าไปอยู่เป็นเพื่อน นางยิ้มแย้มแจ่มใสบอกกับอ๋องเหลียงว่านางได้พบกับหวงไท่โฮ่วแล้ว

อ๋องเหลียงที่ได้สติ แต่จิตใจยังคงไม่ชัดเจนนัก ทว่าเขาชื่นชอบได้ยินเสียงอี๋เอ๋อร์เอ่ยออกมา และชอบมองนาง ฉะนั้นก็คอยดึงสติพูดคุยกับนาง

หลิวเย่ว์ที่นั่งอยู่ตรงหน้าระเบียง ได้ยินจื่ออันและเฉินหลิวหลิ่วเอ่ยกัน เมื่อได้ยินถึงเขาละมั่งโลหิต นางก้มศีรษะลงอย่างเศร้าเสียใจ หากว่านางมอบเขาละมั่งโลหิตให้จื่ออันไปก่อนแล้ว ก็คงไม่อันตรายถึงชีวิตขององค์หญิงใหญ่

ซ่งรุ่ยหยางนั่งลงข้างกายนาง “คิดอะไรอยู่?”

“คิดถึงเขาละมั่งโลหิตที่ถูกขโมยไป” หลิวเย่วเอ่ยออกมาอย่างเศร้าสร้อย

“เอากลับมาก็ได้ คิดมากไปก็ไร้ประโยชน์” ซ่งรุ่ยหยางเอ่ยปลอบ

หลิวเย่ว์หันหน้าไปมองเขา “ก่อนหน้านั้นไม่รู้ว่าของสิ่งนี้จะมีค่าถึงเพียงนี้ มิฉะนั้นแล้วก็คงจะไม่ขโมยท่านไป”

“เจ้าขโมยมันไปทำไม?” ซ่งรุ่ยหยางประหลาดใจอย่างมาก ในตอนนั้น “เรื่องสำคัญ” เสร็จแล้ว ก็ขโมยเขาละมั่งโลหิตไป

“เพราะคิดว่าไม่มีราคา ข้าก็เลยคิดเพียงแต่จะนำของเล็กน้อยติดไป ถือว่าให้เป็นความทรงจำกับตนเอง”