ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 765

หลังจากที่มู่หรงเจี๋ยออกจากวังแล้ว ก็ได้ยินจื่ออันบอกถึงข่าวดี ก็ยินดีขึ้นมา ทั้งสองคนไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องของในวัง สนใจเพียงแต่เรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้

ตอนนี้ขอเพียงแค่ตามหาท่านหมอหยวนพบ จ้วงจ้วงก็จะมีหวังแล้ว

หลิวเย่ว์เมื่อเห็นทุกคนต่างก็รีบร้อนกัน ในใจก็ลอบกระวนกระวายขึ้นมา นางรู้สึกว่าตนเองเอ่ยถึงท่านหมอหยวน ให้ความหวังแก่พวกเขา สุดท้ายแล้วหากว่าตามหาท่านหมอหยวนไม่พบ เช่นนั้นจะรู้สึกแย่เพียงใด

ทว่านางเองไม่ได้รั้งอยู่ที่จวนอ๋องเหลียง กลับถูกซ่งรุ่ยหยางนำตัวไป ซ่งรุ่ยหยางบอกว่าจะนำตัวนางกลับไปยังเรือนพักรับรองชั่วคราว

เซียวท่าคิดจะเรียกให้อยู่ต่อ ทว่ากลับถูกสายตาของซ่งรุ่ยหยางจ้องมองมาอย่างดุร้าย ทันใดนั้นเขาก็หยุดคำพูดเอาไว้ จากนั้นก็กลืนน้ำลายลงไป “เดินทางดี ๆ!”

เฉินหลิวหลิ่วเมื่อเห็นว่าทุกคนเงียบลง จึงเอ่ยกับจื่ออัน “ในเมื่อองค์หญิงมีความเป็นไปได้ว่าจะช่วยเหลือกลับมาได้แล้ว เช่นนั้นข้าก็มีเรื่องหนึ่งที่จะประกาศ

จื่ออันมองยังนาง “เจ้าต้องการจะประกาศอะไร?”

หลิวหลิ่วสูดหายใจเข้าลึก สีหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย ระงับความตื่นเต้นตรงระหว่างคิ้วเอาไว้ไม่ได้ “เซียวท่าจะแต่งงานกับข้าแล้ว”

จื่ออันมองไปยังเซียวท่าอย่างเรียบเฉย “พวกเรารู้แล้ว”

หลิวหลิ่วตะลึงไป “รู้แล้ว? พวกเจ้ารู้ได้อย่างไร

“เซียวท่ามาบิก” จื่ออันเอ่ย

หลิวหลิ่วมองไปยังเซียวท่า “เจ้าเอ่ยออกมาเมื่อใดกัน?”

“พวกเรามาถึงไม่นานนัก ข้าก็เอ่ยออกมาแล้ว แจ้งไปทีละคน” เซียวท่าเอ่ย

หลิวหลิ่วกัดฟันเอ่ยออกมา “เจ้าไปบอกคนอื่นเขาเช่นนี้ได้อย่างไร? จะไม่อาจเปิดเผยออกไปในตอนที่อยู่ด้วยกันหรือ?”

“แตกต่างกันหรือ?” เซียวท่ามองยังนางด้วยความไม่เข้าใจ เห็นเพียงท่าทางดุร้ายของนาง เขาก็ขมวดคิ้วขึ้น “เจ้าจะทำอะไรกัน? ท่าทีอะไรกัน? จะกินข้าอย่างนั้นหรือ?”

หลิวหลิ่วดูท้อแท้ “ข้าไม่ได้ดุเจ้า ข้าเพียงแต่รู้สึกว่า เรื่องใหญ่เช่นนี้ พวกเราควรจะหาสักโอกาสหนึ่งเพื่อประกาศออกไป แต่ไม่ใช่ว่าพบคนหนึ่งก็แจ้งคนหนึ่ง”

“แตกต่างกันอย่างนั้นหรือ?” เซียวท่ายังคงถามอยู่เช่นนั้น “หญิงสาวนี้เรื่องมากยิ่งนัก”