หานชิงชิวที่เพิ่งจะกลับมาถึงจวนนั้น ก็พบพระชายาผู้สำเร็จราชการแทนมาถึงก่อนแล้ว นางเงียบขรึมไปชั่วครู่ “เชิญ”
จื่ออันนำเสี่ยวซุนและตาวเหล่าต้าเข้ามา หานชิงชิวเมื่อพบจื่ออัน จึงได้ทำความเคารพ “หม่อนฉันคารวะพระชายาผู้สำเร็จราชการแทนเพคะ”
“ฮูหยินรีบลุกขึ้นเร็วเข้า!” จื่ออันมองไปยังนาง ก็พบว่าในหน้าของนางดูเศร้าสลด อีกทั้งยังแดงก่ำ ซ้ำยังได้กลิ่นของเหล้า คงจะดื่มเหล้ามา
“พระชายาเชิญนั่งเพคะ!” หานชิงชิวร้องเรียกออกมา
“ฮูหยินมีเหล้าหรือไม่? ข้าอยากจะดื่มกับฮูหยินสักจอกสองจอก” เมื่อจื่ออันนั่งลงแล้วจึงได้เอ่ยถาม
หานชิงชิวตะลึงไปเล็กน้อย “เหล้า?”
“ใช่แล้ว ข้าเหนื่อยเล็กน้อย ดื่มเหล้าลงไป คงจะหลับสบายขึ้น” จื่ออันเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม
หานชิงชิวรีบสั่งคนให้ไปเตรียมเหล้าและอาหาร พ่อบ้านเป็นคนไปจัดการด้วยตนเอง
เหล้าดอกกุ้ยฮวาดื่มง่าย กลิ่มหอมพอประมาณแต่กลับมีรสหวาน
จื่ออันดื่มเข้าไปจอกหนึ่ง ก็เห็นว่าหานชิงชิวยังไม่เคลื่อนไหวใด “ฮูหยินจะไม่ไว้หน้าข้าหน่อยหรือ?”
หานชิงชิวฝืนยิ้มออกมา “หม่อมฉันดื่มไม่เก่งเพคะ”
“ดื่มเถิด” จื่ออันเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...